But barely passing for anti-crime
By Raïssa Robles
It’s remarkable. President Benigno Aquino has yet to be mired in a major money scandal two years into his presidency.
No senior official in the Executive Department has been tainted with graft to this day despite temptation being everywhere.
Of course we do not know if a scandal has already happened and someone is just waiting for the right time to expose it. Of course there are constant whispers that a senior government official is involved in shady dealings but proof has yet to be offered. And I’m sure the anti-Aquino forces have been scrabbling hard to find dirt. Any dirt.
I find the absence of any major sleaze story two years on highly remarkable because our last two presidents were hit hard by major scandals during their first year in office.
UPDATE as of 9:10 PM, July 23, 2012
President Aquino’s palace aides had promised that his State of the Nation Address today would be inspiring. I waited to be inspired. I found most of it ordinary and boring, like other SONAs I had covered. That is, except the end.
The end was like the touch of a warm hand on a cold night.
Here it is. Read it for yourself:
Batid po sa tinatamasa natin ngayon: hindi kayo nabigo. Sa inyo nagmula ang pagbabago. Ang sabi ninyo: posible.
Humaharap po ako sa inyo bilang mukha ng isang gobyernong kayo ang boss at kayo pa rin ang lakas. Inuulat ko lamang ang mga pagbabagong ginawa ninyong posible.
Kaya nga po sa lahat ng nurse, midwife, o doktor na piniling magsilbi sa mga baryo; sa bawat bagong graduate na piniling magtrabaho sa gobyerno; sa bawat atletang Pilipinong bitbit ang watawat saan mang panig ng mundo; sa bawat kawani ng pamahalaan na tapat na nagseserbisyo: Kayo po ang gumawa ng pagbabago.
Sa tuwing haharap ako sa isang ina na nagsasabing, “Salamat at nabakunahan na ang aking sanggol,” ang tugon ko: Ikaw ang gumawa nito.
Sa tuwing haharap ako sa isang bata na nagsasabing, “Salamat sa papel at lapis, sa pagkakataong makapag-aral,” ang tugon ko: Kasama ka sa gumawa nito.
Sa tuwing haharap ako sa isang OFW na nagsasabing, “Salamat at puwede ko na muling pangaraping tumanda sa Pilipinas,” ang tugon ko: Ikaw ang gumawa nito.
Sa tuwing haharap ako sa isang Pilipinong nagsasabing, “Salamat, akala ko hindi na magkakakuryente sa aming sitio. Akala ko hindi ko na aabuting buhay ang liwanag na ganito,” ang tugon ko: Ikaw ang gumawa nito.
Sa bawat pagkakataon na haharap ako sa isang magsasaka, guro, piloto, inhinyero, tsuper, ahente sa call center, karaniwang Pilipino; sa bawat Juan at Juana dela Cruz na nagsasabing “Salamat sa pagbabago,” ang tugon ko sa inyo: Kayo ang gumawa nito.
Inuulit ko po, posible na ang dating imposible. Humaharap po ako sa inyo ngayon, at sinasabing: hindi ko SONA ito. Kayo ang gumawa nito. SONA ito ng sambayanang Pilipino. Maraming, maraming salamat po at magandang hapon po sa lahat.
The P24 million textbook corruption scam under Estrada
Barely months into the term of President Joseph Estrada, a woman entered the tightly secured presidential palace with a box containing P3 million in cash. Mary Ann Maslog, an “agent” for textbook publishing firm Esteem Enterprises, went to the office of Budget Secretary Benjamin Diokno to follow up the release of P24 million for a textbook project.
Diokno was shocked to see the cash upon opening the box. He immediately ordered an investigation. The probe implicated, among others, a presidential assistant named Cecilia de Castro who turned out to be a distant cousin of President Estrada. Estrada’s Education Secretary Andrew Gonzalez later testified in a Senate Blue Ribbon Committee hearing that it was Cecilia de Castro who had lobbied for the approval of the textbook contract.
In the Senate hearing, Mary Ann Maslog claimed she just happened to bring the wrong box to the palace. She said she had meant to bring a box of coffee cups, not cash.
Estrada denied he knew Cecilia de Castro personally. He also denied he knew she was his distant cousin.
The scandal damaged Estrada’s presidency.
The P17 billion IMPSA corruption scam under Estrada
Eight months into his presidency, the Manila Times published a banner story on February 16, 1999 which called Estrada the “unwitting ninong” or godfather of a P17 billion power contract allegedly rigged in favor of the Argentine firm IMPSA (Industrias Metalurgicas Pescarmona Sociedad Anonima). Estrada and other Palace officials denied the charge. Estrada sued Manila Times for libel, and then leaned on the Gokongwei family to apologize and shutter the newspaper. But Estrada trashed the IMPSA contract.
By the way, Estrada – who was convicted and pardoned – is now setting himself up as some sort of influential kingmaker or political godfather in the coming elections. Why is an ex-con being politically courted actively and what does this say about our politicians and our electorate?
Will things ever change?
Gloria Arroyo’s two corruption scandals in first year
Gloria Macapagal-Arroyo, who replaced Estrada under extraordinary circumstances, promised at the EDSA People Power monument to root out corruption. The exact opposite happened early on. Her first year alone had two serious corruption scandals.
The first occurred in the first week of her presidency and it involved her favorite cabinet secretary, Justice Secretary Hernando Perez. Upon Perez’ recommendation, Arroyo awarded a US$470 million contract to IMPSA . Never mind if the same Argentine firm was what got Estrada into a deep hole in the first place.
The scandal would not have surfaced if businessman Mark Jimenez had not told Senator Panfilo Lacson that the IMPSA deal he brokered involved US$14 million in payoffs. Jimenez admitted receiving a US$7 million commission; while he said Justice Secretary Hernando Perez got US$2 million; the “boys” inside National Power Corporation got US$1 million; and “Malacanang” got US$4 million. Jimenez did not name those in the presidential palace.
Further confirmation of the corrupt deal came in 2008 when Ombudsman Merceditas Gutierrez filed graft charges against Perez, his wife Rosario and businessmen Ernest Escaler and Ramon Antonio Arceo Junior. Problem was, the period for filing such charges had lapsed by then and the anti-graft court Sandiganbayan threw out the graft charges for this reason.
Apparently, however, Perez still has a pending case with Sandiganbayan for non-declaration of the illegal commission he received in the IMPSA deal in his 2001 Statement of Assets and Liabilities and Net Worth (SALN). Perez has argued before the court that he should not be held liable because his boss, then President Arroyo herself had approved his SALN because he was then a member of her cabinet.
Can Arroyo now be made a co-accused in Perez’ case since she was the authority in charge of making sure that SALNs were truthful? Just a thought.
Arroyo’s schoolmate implicated FG Mike
Six months into her presidency, Arroyo’s correspondence secretary Veronica “Bing” Rodrigo publicly accused First Gentleman Jose Miguel Arroyo of taking a P50-million bribe in exchange for the recall of the president’s veto on the grant of two wireless telecommunications franchises allegedly owned by businessman Jaime Dichaves. Dichaves is the self-proclaimed fall guy for the Jose Velarde account – Estrada’s secret bank account.
Rodrigo’s accusation would not have held water if she had not been an Assumption classmate and personal friend of Arroyo. Mike Arroyo denied her accusation and shot back that it was Rodrigo who had received the payoff. During a subsequent Senate Blue Ribbon Committee hearing, Rodrigo retracted her charge. She later claimed to a newspaper columnist that the physical safety of her family caused her to backtrack. Rodrigo died in 2004.
Our history is filled with men and women succumbing to temptation.
So when I find someone who seems to draw the line on corruption, I can only stand amazed.
A presidential palace official jokingly told me once why the incumbent president has not been personally tainted by corruption. Because, he said, mumultuhin siya ng nanay at tatay niya.
I would like to think it is something more than that. During my ambush interview of Aquino in 2009, just before he decided to run for president, I noticed he was not into branded shoes, clothes or watches. But I forgot then to ask him about cars and guns, which it turns out he is very much into.
However, last year he made a personal sacrifice and sold his newly-bought Porsche 911 Turbo.
If he keeps this up, he would be setting a record which all future presidents would have to match.
Having said that, I now wish he will combat crime with the same passion and determination. I will tackle the serious problem of crime more extensively in another post.
There is one other thing I wish President Aquino would do and that is – to equalize opportunities for majority of Filipinos to make a living in this country. At the moment, only those who are in power or close to power are the ones who make a lot of money.
________________________________
Jett Rink says
Ms.Raissa I read before in this blog that you were working on a report that will show the “goods” vs two members of the Aquino administration. Any updates on these or I just misread the post you made (I think it was more than a year ago).
john c. jacinto says
Kudos to PNoy for a very inspiring and truthful SONA! I am proud to be a Filipino because we have a President who is not corrupt and who is fighting corruption the way it should be.
Alanp says
I’m surprised about K. Legarda’s comment the on Corona’s impeachment –
“What they brought up against Corona was not really an impeachable offense.”
duquemarino says
@raissa @Alanp
Raissa, in relation to Alanp’s reaction to K. Legarda’s comment and the current interview of nominees for the CJ, would you be able to come up with a page about your views.
On the first day of interview, my personal choice is J. Diokno. Eloquent, more experienced, quick thinking and has a clearer plan on what he is going to do in the judiciary.
mainman says
just wondering. is raissa’s picture on the so-called impeachment wall at the batasang pambansa?
raissa says
Pls take photo.
Peter of Arabia says
Raissa,
u’re one of the behind the scenes in PNOY’s success. May the Lord empower u more to continue the good start of PNOY. May liwanag na rin ang Pinas. Makaakuwi na rin kaming mga OFWs. God bless Philippines!!!
Victin Luz says
@Peter of arabia……..lahat KAYONG OFW’s ay kasalukuyang HERO’es ng ating BANSA ……..isang lang sana ang PAKIUASAP NAMIN SA INYONG mga OFW’s na kung MAGBENTA o dili kaya BUMILI kayo ng LUPA, BAHAY o CONDIMINIUM UNIT sana ay MAGBAYAD PO TAYO nang TAMANG BUWIS sa mga ITO, at kung ALOKAN KAYO mga TAGA B.I.R. nang mas MABABANG HALAGA, na dapat sana ay ang TAMANG HALAGA ang ibayad ninyo, wag po sana kayong pumayag na maging kasapakat nila sa GRAFT and CORRUPTION ng DEPARTAMENTO NILA. ISUMBUNG nyo Kay KIM HENARES o kaya sa OMBUDSMAN.
Wala pong saysay ang INUMPISAHAN ni PINOY na TUWID na DAAN KUNG MAPAPAGAMIT PO TAYO SA MGA KATIWALIAAN ng BIR EMPLOYYEES. Ang tamiang BUWIS na IBABAYAD NINYO ay malaking bagay o SAPAT na ANG PILIPINAS ay makabili nang MODERNONG ARMAS para sa DEPENSA natin sa mga MAPANGSAKOP NA INTSIK.
BAYARAN PO NATIN ANG TAMANG BUWIS.
erwin says
May na pansin lang ako sa mga naging pangulo ng ating bansa. Yon mga pangulong bumaksak o nagulo ang kanilang panununkulan ay may mga asawa habang sila ay presidente. Si Makoy may Imeldific ( na nagkukumahog na magpabango pa para sa pulitika ng kaniyang mga anak ), si Erap na may kung sinu sinong babae ( balak gumaya kay Ate Glow para tumakbo bilang alkalde) , si Ate Glow na may abogadong asawa ( yon sabit sabit ang demanda ngayon dahil sa korapsyon). Buti na lang si Pnoy ay wala pang asawa. Sana kung mag aasawa pa siya ay huag sa panahon ng kanyang pagka pangulo at baka mawalang saysay ang kaniyang nagawa at magagawa pa. Ito’y isang observation lang…..hindi ko naman sinasabi na ang kanilang kabiyak ay siyang dahilan na kanilang pagkabaksak o pagkaganid sa kapangyarihan at sa kaban ng bayan……
vander anievas says
@erwin,
“hindi ko naman sinasabi na ang kanilang kabiyak ay siyang dahilan na kanilang pagkabaksak o pagkaganid sa kapangyarihan at sa kaban ng bayan”
tama, wag mong sabihin iyan, dahil sila ay may sari-sariling bait at talino.
ginusto nila kaya naganap/nangyari ang gawa nilang masama.
ang totoo niyan, mas mahal nila ang kanilang sarili at bulsa kaysa kanilang bansa…
tristanism says
Performance-based na daw ang incentives/bonus sa government offices.
This is a welcome change for me. Kung pwede nga lang na masisante ang mga non-performers e mas maige. Meron lang talagang security of tenure na siya namang dahilan ng kawalan ng drive ng mga empleyado na magtrabaho ng buong gilas dahil sa walang takot na matanggal sa trabaho.
parengtony says
Security of tenure rewards mediocrity and penalizes excellence…it is so unfair to those who strive to give their best effort. Mas maige po talaga na masisante ang mga non-performers.
I believe this is an effective way of ingraining accountability in public service. Mediocrity in public service is another form of “palusot”.
On K+12 : 120+ billion pesos pala ang increase ng Dep Ed budget for next year! I am really curious to know how these incredible amount (thank God) will be apportioned between K+12 and addressing present weaknesses of the education system.
Masaya talaga at nakapagbigay ng tunay na pag asa ang SONA. Subalit may lungkot din dulot ng hindi pagbanggit kahit katiting ng tungkol sa OFW sector. Wala bang plano si Presidente Noy para sa 10 milyon (?) Pinoys na nakakalat sa buong mundo at ang kanikanilang mga pamilya?
I suspect that politics among the administration big boys had a lot to do with this seemingly cold attitude towards the Overseas Pinoy sector.
At this point in time I guess it is mere wishful thinking on the part of the OFW to expect that Pnoy is working out ways to provide meaningful ways to protect the interest of the overseas pinoy such as minimizing the unreasonably big gap in the official FX exchange vis a vis the actual exchange rate. (At more than $20B annual remittances, an average gap of one peso for every one US dollar exchanged translates into more than 20 billion pesos opportunity loss to the OFW families year after year. Napaka gandang scholarship fund na sana.) Walang imposible, di po ba?
tristanism says
I suppose we have to choose an exchange rate that our economy is comfortable with and stick with it — like what Japan is doing.
Japan is purposefully making sure that the value of their yen is not detrimental to their export economy.
pinay710 says
@tristanism: sir, meron pong financial institution na meron yang performance bonus. kaya lang ang promotion system nila ay seniority. sana maipatupad na ang sinasabi ni pnoy na performance at hindi seniority. meron dun sa institution na yun isang emplyedo na palaging #1 sa performance pero ang gusto ng namumuno sa division na yun ay ilagay ang isang emplyedong mababa ang performance at magre retiro na sa isang taon. ang dahilan nila ang emplyedao daw ay may MBA pero yung palaging nag #1 sa performance ay kasalukuyang nagaaral ng MBA. sana ay maiba sa institution na ito ang pagpromote ng kanilang emplyedo, sumunod sila sa patakaran ng DAANG MATUWID NI PNOY AT NG CSC.
rafael l. vidal says
Thanks Raissa for the detailed scandals committed by gma and erap during the early days of their presidencies.
I didn’t err in putting yellow flaglets on my 21-year old surplus SUV on the afternoon of the day in November, 2009 when PNoy officially declared his candidacy on the platform “walang mahirap kung walang corrupt.” I am glad PNoy and his DAANG MATUWID are still going strong for 2 years now.
What I like best in his SONA yesterday is his planned modernization of the AFP, especially the Navy who is now taking the full brunt of the chinese belligerence on our western territories.
It is a fact that the chinese bullies are now concentrating on our Panatag Shoal/Scarborough Shoal/Bajo de Masinloc just 123 miles west of Subic Bay. The presence of their naval forces out there in our territories has been justified as protection for the chinese fishermen but in reality, a clear intrusion on our strategic properties which are all within our 200-mile Exclusive Economic Zones (EEZ) as provided in the UNCLOS.
The chinese have already annexed two of our shoals/islets in Panganiban Shoal (Mischief) and the Subi Reef, all within our EEZ in Palawan. They have constructed a 4-storey concrete garrison in Panaganiban Reef and a powerful radar atop a 3-storey building in Subi Reef. Their presence there is viewed as permanent unless we dislodge them by force in the future, if we can.
The accidental grounding of a chinese frigate in Hasa-Hasa Shoal, just 60 miles from mainland Palawan, has finally awakened the Filipinos on the clear and present danger from our erstwhile friends, whose calculated intrusive actions on our western territories are considered an invasion of their weak neighbor.
We already lost some but we should never surrender, at all cost, our Panatag Shoal from the chinese bullies.
jorge bernas says
CONGRATULATION PRESIDENT BENIGNO AQUINO III, FOR A WONDERFUL & INSPIRING STATE OF THE NATION ADDRESS, THANKS FOR YOUR GOOD LEADERSHIP, GOOD GOVERNANCE & A CORRUPT FREE PHILIPPINES. THANKS ALSO TO ALL YOUR CABINETS SECRETARIES/PARTNERS IN OUR DREAM FOR A DEVELOP & PEACEFUL PHILIPPINES.
andrew lim says
WHY IS CORRUPTION A BIG PROBLEM IN A RELIGIOUS COUNTRY?
Interesting post, Raissa. My points:
1. Fighting corruption at all levels is a never ending task. There can never be a situation where you can say it has been eradicated forever. But it is possible to be in a situation where it is at very low levels- e.g. Singapore, Netherlands, Denmark, etc.
2. It’s a paradox I raised before: why is corruption such a problem in a very religious country? Why do non-Catholic, or even non Christian countries seem to be better at reducing corruption? Someone gave me a good answer: we may be religious, but not spiritual. Meaning, our professed beliefs do not match our words and actions.
3. Which brings me to this opinion of mine (though I am willing to be convinced otherwise):
Catholicism is not effective in character formation. In many countries where it has taken root, (Italy, Latin American countries) corruption in high levels of government is a huge problem. The ones who are relatively succesful in reducing corruption are non-Catholic. Why?
Even more interesting, Pres Aquino is not particularly religious himself, and is willing to push for programs opposed by the Catholic church (RH bill) !
MY OPINIONS WHY CATHOLICISM IS INEFFECTIVE vs CORRUPTION
1. It emphasizes the performance of rituals and processions, rather than application of the faith to daily life. Many Catholics I know live parallel lives: they are very active in participating in rituals (attending masses, processions, etc) but they have no qualms giving/receiving bribes to local officials. Remember the SUV Bishops scandal?
So many contradictions in these high profile defenders of the Catholic church:
a. Baby Nebrida holds pompous octave masses for Corona, but arranges a fake reunion of the Basas and Coronas;
b. Kit Tatad is anti-RH but was the spokesperson for Martial Law, and fervent pro-Marcos/Erap/ Corona supporter;
c. Romulo Macalintal is anti -RH but is a lawyer who has no qualms defending GMA’s election cases
How do they reconcile their faith with their political activities?
How many times have you been rudely cut off by a vehicle with a sticker for Couples for Christ? :)
2. Catholics often use the argument “do not judge others” , rendering their sense of right and wrong ineffective. The sense of outrage over wrongdoing is easy to extinguish in this country- just use this argument. So they ask, why judge Dolphy? Or Erap? Or Marcos? Or the Ampatuans?
This is why the justice system breaks down. See how senseless this argument is?
As I said, my opinions above are not fixed. If someone can convince me otherwise, I will listen.
Joe America says
Say hey, andrew. I think the Catholic Church dilutes the fine sense of personal responsibility by allowing forgiveness (excusing it) upon confession, and by not standing up itself as a paragon of responsibility. The Church is so pronounced in daily life of Filipinos yet never says “this is our doing”, all the poverty and corruption. The problems belong to Satan or the government. Never the Church. Only when it feels threatened (by the courts or people leaving in droves, as they are in Brazil) does the Church somehow develop the wherewithal to become responsible. It’s not a self-generated sense of responsibility.
TOL says
Have you come across any of the small billboards along EDSA which reads “Metro Manilans are easy to forgive”?
I am not sure if I have read everything in those billboards. But I cannot find a reason why, of all positive traits that can be promoted, they chose that subject. Please enlighten me.
Joe America says
Oh, maybe they are done by crooks and cheats and thugs who want to be forgiven, so that they won’t be shot. “Forgive me, brother, and please put down that gun!”
parengtony says
@andrew lim and @Joe America : your comments make for very interesting reading..thanks, gentlemen.
jorge bernas says
@ Joe,
C.B.C.P. announces not to Vote for politician who are in favor for Reproductive Health Program., or the Responsible Parenthood. Bakit? Ayaw ba nila gumanda ang Buhay nang mga mahihirap nating kababayan dahil sa ibubunga nito? Ayaw ba nila sa Medical Health benefits na dulot nito sa nakararami? o Ayaw nangC.B.C.P. mabawasan kita nila kapag mabawasan ang lumulubong POPULATION. BAKIT?
Cha says
@Jorge
The bishops seem to be speaking more for themselves now than God Himself.
From the SunStar:
“What we are objecting is that they legislate the means that are not acceptable by us Catholics and to spend taxes, the people’s money, to go against us,” said Vidal in a press conference at his residence yesterday.
So the Cardinal is upset because the President and lawmakers supporting the bill are going against them (not God).
Last time I checked PRIDE is one of the seven deadly sins.
What would God himself have done or said instead, one wonders. Don’t ask the good Cardinal, it apparently is not important.
Susmaryosep!!!!
Peter of Arabia says
Perhaps the photo of GMA & FG fit ur description. May d Lord’s light dispell the darkness in the hearts of Filipinos. What we need is not religion but transformation by the Holy Spirit. For the kingdom of God is not a matter of eating and drinking (concerns of this world), but of righteousness, peace and joy in the Holy Spirit.
Thanks for the good observations.
vander anievas says
@andrew lim,
“WHY IS CORRUPTION A BIG PROBLEM IN A RELIGIOUS COUNTRY?”
may dagdag pa ako…:)
1. the Ninong/Ninang(inaanak-kalong system)
2. the Kumpare/Kumare(magkatuwang sa pagkalong)
3. forgive and forget(a religious virtue) as brothers in religion
i’m a catholic though i sprinkle my spirit with some teachings from various christian derivatives..:)
kontrapilo says
Catholic is a religion of inventions, a commercialization of Jesus Christ, their teaching is an exact opposite of the teaching in the Bible, They used the bible to fool the people, They want the people to stay POOR, IGNORANT AND HELPLESS, by that they can easily make magic in the form of miracles, I am a catholic , born and educated in a catholic school , but look what have they taught us, their own version of the Bible, i pray that someday we Filipinos will be awaken , and have the courage to investigate the real religion based in the Bible, NO LESS , NO MORE. Look at the priest, bishops , they all live in luxury,
jorge bernas says
@ Kontrapilo,
Tama ka Kontrapilo, Nahihiya na ako sa ginagawang pakikialam nang catholis religion sa kasalukuyang administrasyon na akala nila ay sila palagi ang tama pero ang katutuhanan ay SARILING PAKINABANG nang SIMBAHAN ang iniisip at inuuna. Look what the C.B.C.P. want? They ask the voters not VOTE for the politician who are in favor for the reproductive health program/Responsible Parenthood, BAKIT? Dahil ba mababawasan kita nila kapag gumanda ang buhay nang nakararami at matustusan ang pangangailangan tungkol sa kalusugan. Bakit ayaw nila dito? Ang dapat sanang gawin nang C.B.C.P. ay imbistigahan ang mga OBISPO na tumanggap nang SUV noong panahon ni GMA, Bakit wala silang ginawa dahil KALAHI/KASAMA? NAKAKAHIYA, NAKAKADIRI at IMMORAL ang gawain ito na humingi nang PABOR kahit alam natin na galing sa SUGAL ang PERANG ipinambili nang mamahaling SUV at BAKIT SUV pa, Alam ba nila na maraming mapapakain nagugutom ang PERANG ibinili nang SUV pero tinanggap nang OBISPO dahil wala silang pakialam kong magugutom man ang nakakarami basta comveniente lang kayong mga OBISPO at ang masdakit ay mayroon naman PERA ang C.B.C.P. at nakatago lamang sa BPI ? Bakit patuloy ang simbahan sa pagbigay nang ABULOY sa Batican gayon napakayaman nang Bansang Batican nabaliktad yata dahil ang dapat ay ang BATICAN ang TUMULONG sa bansang tulad nang PILIPINAS.
leona says
“Do not judge others” acc to @Andrew Lim, a “senseless argument” is utterred or stated in the wrong sense by religious defenders, etc. Its “roots” may have come from the New Testament (Bible), Jesus Christ on Mary Magdalene’s predicament of being stoned by “sinners also,” thus the Master said “in His sense” that “those without sin may cast the first stone.” Meaning, do not judge others.”
But the Master meant “spiritual sense” that is “sinning against God”. The Master did not mean those words to “not criticize the corrupt in public positions.” That was not what he wanted to utter. His was not about politics, etc. But the religious defenders have now by trick or to mislead, used those same words in a very different context for people generally to get mixed up as to it intended meaning or context. Thus, @Andrew Lim finds it senseless.
When public officials are corrupt, people have a right to “judge them” alright.
As I said, the religious defenders are just playing tricky knowing that many people not having a high level of intelligence or understanding gets to be led into a wrong context of the meaning of “do not judge others.” The Master said “Beware of wolves in sheeps’ clothing!”
I or You have the right to judge our public officials; the corrupts are to be judged; the honest are to be judged too. Why? These people have an obligation to us. We have to know that they don’t breach those obligations and duties.
So, the saying “Judge not so as not be judge yourself” has no application in the context of judging public officials in government! It does not apply! For those who say those words apply are either tricky or they are false teachers, they are the wolves in sheeps’ clothing!
How can the people make use of the doctrine “A public office is a public trust” if the people cannot “judge” their public officials? Why is this doctrine in the laws? For what if not to judge? In every religious sect, yes – there is no such saying “A religious position is a religious trust!” There is none. That’s why many religious mistrusts happens!
In resume, judge all public officials! That is our rights grounded in our laws and not in church laws. My take is DO NOT BELIEVE RELIGIOUS DEFENDERS who are trciksters in our laws mixing religious sayings. It doesn’t apply at all. It is misplaced!
raissa says
This is good – From BusinessWorld. I started my journo career in Business Day, the precursor of BW –
The entire article can be accessed here –
http://www.bworldonline.com/content.php?section=Nation&title=FACT-CHECK:-The-State-of-the-Nation-Address-2012-&id=55645
Here are excerpts from the President’s speech with fact checks and supplementary information from the BusinessWorld Research team and reporters:
AQUINO:
“What was once the sick man of Asia now brims with vitality. When we secured our first positive credit rating action, some said it was pure luck. Now that we have had eight, can it still just be luck? When the Philippine Stock Exchange Index first broke 4,000, many wondered if that was sustainable. But now, with so many record highs, we are having trouble keeping score: For the record, we have had 44, and the index hovers near or above 5,000.
In the first quarter of 2012, our GDP grew by 6.4 percent, much higher than projected, the highest growth in the Southeast Asian region, and the second only to China in the whole of Asia…Once, we were the debtors; now, we are the creditors, clearly no laughing matter. Until recently, we had to beg for investments; now, investors flock to us.”
THE FACTS:
Touting economic gains by citing GDP growth, the stock market, and credit upgrades have been staple fare in previous SONAs. In 2009, President Gloria Macapagal-Arroyo said: “[O]ur economy has posted uninterrupted growth for 33 quarters; more than doubled its size from $76 billion to $186 billion. The average GDP growth from 2001 to the first quarter of 2009 is the highest in 43 years … Our administration, with the highest average rate of growth, recording multiple increases in investments, with the largest job creation in history, and which gets a credit upgrade at the height of a world recession, must be doing something right, even if some of those cocooned in corporate privilege refuse to recognize it.”
The recent announcement that the central bank is lending $1 billion in its reserves to a European crisis fund through the IMF does not mean the Philippines has escaped its debt woes. From January to May, the government required P171.645 billion in net financing from domestic and foreign sources, according to data from the Bureau of the Treasury. As of May 2012, the government’s outstanding debt was P5.15 trillion. In 2010, debt stood at P4.72 trillion.
=============
BACKGROUND:
Eight positive rating actions under Aquino’s term:
The Aquino administration has made it its goal to secure the Philippines’ first ever investment grade credit rating by 2016. An investment grade credit rating would lower the borrowing costs and lure more foreign investments, both for the government and corporations in the country.
November 2010:
Standard & Poor’s upgrades the Philippines’ credit rating for the first time in 13 years, putting it at to BB — two notches below investment grade — from BB-.
January 2011:
Moody’s Investors Service raises the country’s credit rating outlook to positive from stable, signaling a possible upgrade in the next 12 to 18 months. It rates the Philippines at Ba3 — three notches below investment grade.
June 2011:
Moody’s awards the Philippines with a credit rating upgrade, noting the country’s sustained macroeconomic stability and prudent fiscal management. This puts the Philippines on Ba2 — two notches below investment grade.
June 2011:
Fitch Ratings puts the country at one notch below investment grade as it revised its credit ratings to BB+ from BB. The debt watcher cited “broadly favorable economic prospects.”
July 2011:
S&P affirms the Philippines’ BB credit rating, remarking that the upside and downside risks to the country remain balanced: strong external liquidity and economic growth were offset by high debt and low income levels.
September 2011:
The Philippines jumps 10 spots from 85th to 75th — its biggest leap yet — in the World Economic Forum’s 2011 World Competitiveness Report, driven by improvements in infrastructure, ease of doing business and public trust.
May 2012:
Moody’s raises the outlook on the country’s Ba2 credit rating to positive from stable, recognizing the “faster-than-expected” fiscal consolidation and “active” debt management. — by Diane Claire Jiao, Senior Reporter
=============
AQUINO:
“When we began office, there were 760,357 household-beneficiaries of the Pantawid Pamilyang Pilipino Program. Our target: 3.1 million within two years…This is a long-term project, with far-reaching impact. The research is in its initial stages, but already the figures show promise. Based on data from the DSWD: 1,672,977 mothers now get regular checkups; 1,672,814 children have been vaccinated against diarrhea, polio, measles, and various other diseases; 4.57 million students no longer need to miss school because of poverty.”
THE FACTS:
The Pantawid Pamilyang Pilipino Program was started by the previous administration. It was launched by President Arroyo in November 2008. In 2009, Arroyo said in her SONA: “Cash handouts give the most immediate relief and produce the widest stimulating effect. Nakikinabang ang 700,000 na pinakamahihirap na pamilya sa programang Pantawid Pamilya.”
AQUINO:
“What we want: True, universal, and holistic health care. This begins not in our hospitals, but within each and every household: Increased consciousness, routine inoculation, and regular checkups are necessary to keep sickness at bay. Add to this our efforts to ensure that we prevent the illnesses that are in our power to prevent.
For example: Last year, I told you about our anti-dengue mosquito traps. It is too early to claim total victory, our scientists are rigorous about testing, but the initial results have been very encouraging.
We tested the efficacy of those mosquito traps in areas with the highest reported incidence of dengue…”
FACT: The development of mosquito traps was already mentioned in President Aquino’s 2011 SONA.
AQUINO:
“We are ending the backlogs in the education sector, but the potential for shortages remains as our student population continues to increase. Perhaps Responsible Parenthood can help address this.”
THE FACTS:
Note that President Aquino did not explicitly talk about passing a bill, much less the “Reproductive Health” bill being sought by various groups. The Senate bill, SB 2865, is titled “An Act Providing for a National Policy on Reproductive Health and Population and Development” (see http://www.senate.gov.ph/lis/bill_res.aspx?congress=15&q=SBN-2865). The House version, HB 4244, is titled “The Responsible Parenthood, Reproductive Health and Population and Development Act of 2011” (http://www.congress.gov.ph/download/basic_15/HB04244.pdf). The term “Reproductive Health,” which is the subject of international agreements, is wider than “Responsible Parenthood,” and in some countries is taken to include access to abortion. See President Aquino’s own views on the matter: http://www.gov.ph/responsible-parenthood/.
AQUINO:
“Let us keep in mind: there are about a million new entrants to the job market every year. The jobs we have produced within the past two years total almost 3.1 million.
As a result, our unemployment rate is declining steadily. In 2010, the unemployment rate was at 8 percent. In April 2011, it dropped to 7.2 percent, and dropped further to 6.9 percent this year. Is it not an apt time for us to dream of a day where any Filipino who wishes to work can find a job?”
THE FACTS: The unemployment rates for April 2011 and April 2012 have no statistical difference, according to the National Statistics Office. Meanwhile, based on the results of the April 2010 Labor Force Survey (LFS), 35.411 million Filipinos were employed. Compared with the April 2012 LFS, 37.841 million Filipinos had jobs, or an increase of 2.43 million jobs.
BusinessWorld columnist Benjamin E. Diokno, a UP economist, warns that the slightly better unemployment numbers are masking the poor quality of jobs.
AQUINO:
We have suffused the nation with light–and it is this light, too, that has exposed the crimes that occur in the shadowed corners of society. What the Filipino works so hard for can no longer be pilfered. Crime volume continues to decline across the country. In 2009, over 500,000 crimes were recorded–this year, we have cut that number by more than half, to 246,958. Moreover, 2010’s recorded 2,200 cases of carnapping has likewise been reduced by half to 966 cases this 2011.”
THE FACTS: The National Statistical Coordination Board’s Web site explains why 2009 is the basis for comparison: “In 2009, PNP has implemented (sic) a new crime reporting system wherein the crime data for 2009 was set as the baseline for future research, study and comparison. Hence, crime statistics in 2009 cannot be compared with those crime data obtained during the previous years (2008 and earlier) as the parameters are no longer the same.” Comparing 2010 vs 2011, various media outlets reported last January that the crime rate went down by 23%.
AQUINO:
“True unity and reconciliation can only emanate from genuine justice. Justice is the plunder case leveled against our former president; justice that she receives her day in court and can defend herself against the accusations leveled against her. Justice is what we witnessed on the 29th of May. On that day, we proved that justice can prevail, even when confronted with an opponent in a position of power. On that day, a woman named Delsa Flores, in Panabo, Davao del Norte, said “It is actually possible: a single law governing both a simple court reporter like me, and the Chief Justice.” It is possible for the scales to be set right, and for even the rich and powerful to be held accountable.”
THE FACTS: The case of Delsa Flores involves more than just non-declaration of assets in the Statement of Assets, Liabilities, and Net Worth (SALN). Aside from her failure to disclose her market stall, Ms. Flores was also found to have collected salaries for two different posts. The 1997 Supreme Court decision states:
“By her own admission, respondent had collected her salary from the Municipality of Panabo for the period of May 16-31, 1991, when she was already working at the RTC. She knew that she was no longer entitled to a salary from the municipal government, but she took it just the same. She returned the amount only upon receipt of the Court Resolution dated January 17, 1996, or more than five (5) years later. We cannot countenance the same. Respondent’s conduct is plain dishonesty.” (Source: Lawphil.net)
AQUINO:
“We challenged the [Department of Energy] and the National Electrification Administration], allocating 1.3 billion pesos to light up an initial target of 1,300 sitios, at the cost of one million pesos per sitio. And the agencies met the challenge–they lit up 1,520 sitios, at a total cost of 814 million pesos. They accomplished this in three months, instead of the two years it took the people that preceded them.”
THE FACTS:
The rural and sitio electrification program is supposed to be given around P7 billion and it’s original goal for October to December 2011 is 1,410 sitios not 1,300. — by Emilia Narni J. David, BW senior reporter
impex2012 says
Naniniwala ako sa sincerity ni Pnoy. Since college ngayon ko lang naramdaman na ang namumuno ngayon ay tunay na nagmamalasakit sa ating bansa. Tunay na mararamdaman mo ang pagiging Pinoy. Taga General Tinio, Nueva Ecija ako at noong bata pa ako ay talagang nakakalungkot ang sitwasyon sa amin. May farm land nga kami, di naman mapakinabangan sa tag-araw dahil walang irigasyon. At kung tag-ulan naman ay panay panalangin mo na wag bumagyo para di masira pananim mo. Kaya ang nangyayari ay nakatiwangwang malimit ang lupa namin. Pero ng huli akong pumunta doon last April, 2012 ay nakita ko na ginagawa na ang irigasyon. Salamat dahil mapapakinabangan na namin ang lupa doon.
Nawa’y ito na ang simula ng tunay na pagbabago dahil nakakaawa na ang mga Pilipino, lagi na lang minamata ng ibang lahi dahil sa asal at gawa ng mga corrupt nating mga pinuno. Panahon na para putulin ito at mag tulong tulong tayo sa pag-asenso.
Kaya gawin natin ang ating tungkulin para umasenso ang Pilipinas. Magbawad tayo ng tamang buwis, sumunod sa batas (lalo na sa trapiko), at higit sa lahat patuloy na tumulong sa kapwa. Ang mga ito ay patuloy kong gagawin kahit sino pa ang maupong presidente. Ito ang ambag ko para sa ating bansang Pilipinas. Napakalaking bagay nito at kung ang lahat ng Pinoy ay gagawin ito, walang imposible sabi nga ni Pnoy. Pati China kaya nating talunin.
May God bless the Philippines.
chit navarro says
SONA ni Pnoy
State of the Nation Address
of
His Excellency Benigno S. Aquino III
President of the Philippines
To the Congress of the Philippines
[Delivered at the Session Hall of the House of Representatives, Batasan Pambansa Complex, Quezon City, on July 23, 2012]
Maraming salamat po. Maupo po tayong lahat.
Senate President Juan Ponce Enrile; Speaker Feliciano Belmonte; Bise Presidente Jejomar Binay; mga dating Pangulong Fidel Valdez Ramos at Joseph Ejercito Estrada; ang ating mga kagalang-galang na mahistrado ng Korte Suprema; mga kagalang-galang na kagawad ng kalipunang diplomatiko; mga kagalang-galang na miyembro ng Kamara de Representante at ng Senado; mga pinuno ng pamahalaang lokal; mga miyembro ng ating Gabinete; mga unipormadong kasapi ng militar at kapulisan; mga kapwa kong nagseserbisyo sa taumbayan; at siyempre sa akin pong mga boss, magandang hapon po.
Ito po ang aking ikatlong SONA, at parang kailan lang nang nagsimula tayong mangarap. Parang kailan lang nang sabay-sabay tayong nagpasyang tahakin ang tuwid na daan. Parang kailan lang nang sinimulan nating iwaksi ang wang-wang, hindi lamang sa kalsada kundi sa sistemang panlipunan.
Dalawang taon na ang nakalipas mula nang sinabi ninyo, “Sawa na kami sa korupsyon; sawa na kami sa kahirapan.” Oras na upang ibalik ang isang pamahalaang tunay na kakampi ng taumbayan.
Gaya ng marami sa inyo, namulat ako sa panggigipit ng makapangyarihan. Labindalawang-taong gulang po ako nang idineklara ang Batas Militar. Bumaliktad ang aming mundo: Pitong taon at pitong buwang ipiniit ang aking ama; tatlong taong napilitang mangibang-bansa ang aking pamilya; naging saksi ako sa pagdurusa ng marami dahil sa diktadurya. Dito napanday ang aking prinsipyo: Kung may inaagrabyado’t ninanakawan ng karapatan, siya ang kakampihan ko. Kung may abusadong mapang-api, siya ang lalabanan ko. Kung may makita akong mali sa sistema, tungkulin kong itama ito. [Applause]
Matagal nang tapos ang Batas Militar. Tinanong tayo noon: “Kung hindi tayo, sino pa?” at “Kung hindi ngayon, kailan pa?” Ang nagkakaisang tugon natin: tayo at ngayon na. Ang demokrasyang ninakaw gamit ang paniniil at karahasan, nabawi natin sa mapayapang paraan; matagumpay nating pinag-alab ang liwanag mula sa pinakamadilim na kabanata ng ating kasaysayan.
Ngunit huwag po nating kalimutan ang pinag-ugatan ng Batas Militar: Kinasangkapan ng diktador ang Saligang Batas upang manatili sa kapangyarihan. At hanggang ngayon, tuloy pa rin ang banggaan sa pagitan ng gusto ng sistemang parehas, laban sa mga nagnanais magpatuloy ng panlalamang.
Mula sa unang araw ng ating panunungkulan, walang ibang sumalubong sa atin kundi ang mga bangungot ng nawalang dekada.
Nariyan po ang kaso ng North Rail. Pagkamahal-mahal na nga nito, matapos ulitin ang negosasyon, nagmahal pa lalo. Sa kabila nito, binawasan ang benepisyo. Ang labingsiyam na trainsets naging tatlo, at sa mga estasyon, mula lima, naging dalawa. Ang masaklap po, pinapabayaran na sa atin ang utang nito, now na.
Nariyan ang walang pakundangang bonus sa ilang GOCC, sa kabila ng pagkalugi ng kanilang mga ahensya. Nariyan ang isang bilyong pisong pinasingaw ng PAGCOR para sa kape. Nariyan ang sistemang pamamahala sa PNP na isinantabi ang pangangailangan sa armas ng 45 porsiyento ng kapulisan, para lang kumita mula sa lumang helicopter na binili sa presyong brand new.
Wala na ngang iniwang panggastos, patung-patong at sabay-sabay pa ang mga utang na kailangang bayaran na. Mahaba ang iniwang listahan na tungkulin nating punuan: Ang 66,800 na backlog sa classrooms, na nagkakahalaga ng tinatayang 53.44 billion pesos; ang 2,573,212 na backlog sa mga upuan, na nagkakahalaga naman ng 2.31 billion pesos. Nang dumating tayo, may halos tatlumpu’t anim na milyong Pilipinong hindi pa miyembro ng PhilHealth. Ang kailangan para makasali sila: maaaring umabot sa 42 billion pesos. Idagdag pa po natin sa lahat ng iyan ang 103 billion pesos na kailangan para sa modernisasyon ng Hukbong Sandatahan. Sa harap ng lahat ng ito, ang iniwan sa ating pondo na malaya nating magagamit: 6.5 percent ng kabuuang budget para sa natitirang anim na buwan ng 2010. Para po tayong boksingerong isinabak sa laban nang nakagapos na nga ang mga kamay at paa, nakapiring pa ang mga mata, at kakampi pa ng kalaban ang referee at ang mga judge.
Kaya nga sa unang tatlong buwan ng aming panunungkulan, inaabangan namin ang pagdating ng Linggo para maidulog sa Panginoon ang mga bangungot na humaharap sa amin. Inasahan naming mangangailangan ng ‘di bababa sa dalawang taon bago magkaroon ng makabuluhang pagbabago. Bibigyan kaya tayo ng sapat na pag-unawa ng taumbayan?
Subalit kung may isang bagay mang nakatatak na sa ating lahi, at makailang ulit na nating pinatunayan sa buong mundo: Walang hindi makakaya ang nagkakaisang Pilipino. Nangarap po tayo ng pagbabago; nakamit natin ang pagbabago; at ngayon, karaniwan na ito. [Applause]
Ang kalsadang pinondohan ninyo ay tuwid, patag, at walang bukol; ang tanging tongpats ay aspalto o semento. Karaniwan na po ito.
Ang sitwasyon kung paparating ang bagyo: nakaabang na ang relief, at hindi ang tao ang nag-aabang ng relief. Nag-aabang na ring umalalay ang rescue services sa taumbayan, at hindi tayo-tayo lang din ang sumasaklolo sa isa’t isa. Karaniwan na po ito.
Ang wang-wang sa lansangan, galing na lang sa pulis, ambulansya, o bumbero—hindi sa opisyal ng gobyerno. Karaniwan na rin po ito. Ang gobyernong dating nang-aabuso, ngayon, tunay na kakampi na ng Pilipino. [Applause]
Nagpatupad po tayo ng reporma: tinanggal ang gastusing hindi kailangan, hinabol ang mga tiwali, at ipinakita sa mundong open for business under new management na ang Pilipinas.
Ang dating sick man of Asia, ngayon, punung-puno na ng sigla. Nang nagkaroon tayo ng positive credit rating action, ang sabi ng iba, tsamba. Ngayong walo na po sila, tsamba pa rin kaya? [Applause] Sa Philippine Stock Exchange index, nang una nating nahigitan ang 4,000 na index, may mga nagduda. Ngayon, sa dami ng all-time high, pati economic managers, nahirapan yata sa pagbilang, at ako rin po ay nagulat: nakakaapatnapu’t apat na pala tayo, at bihira nang bumaba sa 5,000 ang index. [Applause] Nito pong first quarter ng 2012, ang GDP growth natin, 6.4 percent; milya-milya ang layo niyan sa mga prediksyon, at pinakamataas sa buong Southeast Asian region; pangalawa po ito sa Asya, sunod lang tayo sa Tsina. [Applause] Kung dati po, tayo ang laging nangungutang, ngayon, hindi po birong tayo na ang nagpapautang. [Applause] Dati, namamalimos tayo ng investments; ngayon, sila na ang dumadagsa. Ang mga kumpanyang Hapon, sa isang pagpupulong, ang sabi ay, “Baka gusto n’yo kaming silipin. Hindi nga kami ang pinakamura, pero una naman kami sa teknolohiya.” Pati pinuno ng isang bangko sa Inglatera, kamakailan nakikiusap maisali sa pila.
Sa bawat sulok ng mundo, nagpapakita ng paghanga ang mga komentarista. Ayon sa Bloomberg Businessweek, and I quote: “Keep an eye on the Philippines.” Ang Foreign Policy magazine, pati isa sa mga pinuno ng ASEAN 100, nagsabing maaari daw tayong maging, and I quote, “Asia’s Next Tiger.” [Applause] Sabi ni Ruchir Sharma, pinuno ng Emerging Market Equities and Global Macro ng Morgan Stanley, I quote: “The Philippines is no longer a joke.” At mukha naman pong hindi siya nambobola, dahil tinatayang isang bilyong dolyar ang ipinasok ng kanyang kumpanya sa atin pong bansa. [Applause] Sana nga po, ang kaliwa’t kanang paghanga ng taga-ibang bansa, masundan na ng lokal na tagapagbalita. [Applause]
Sinisiguro po nating umaabot ang kaunlaran sa mas nakakarami. Alalahanin po natin: Nang mag-umpisa tayo, may 760,357 na kabahayang benepisyaryo ang Pantawid Pamilyang Pilipino Program. Tinarget [target] natin itong paabutin sa 3.1 million sa loob ng dalawang taon. Pebrero pa lang po ng taong ito, naiparehistro na ang ikatlong milyong kabahayang benepisyaryo ng Pantawid Pamilya. [Applause] Sa susunod na taon naman, palalawakin pa natin ang sakop nito sa 3.8 milyong bahay; limang beses po ang laki niyan sa dinatnan natin.
Pangmatagalan po ang impact ng proyektong ito. Hindi pa kumpleto ang mga pag-aaral, pero ngayon pa lang, maganda na ang ipinapakita ng numero. Base sa listahan ng DSWD: May 1,672,977 na mga inang regular nang nagpapacheck-up. 1,672,814 na mga batang napabakunahan laban sa diarrhea, polio, tigdas at iba pa. Four point fifty-seven million na estudyanteng hindi na napipilitang mag-absent dahil sa kahirapan. [Applause]
Sa kalusugan naman po: Nang dumating tayo, animnapu’t dalawang porsiyento lamang ng mga Pilipino ang naka-enrol sa PhilHealth. Ang masaklap, hindi pa masiguro kung lahat sila ay kabilang sa mga totoong nangangailangan ng kalinga ng estado, o buwenas lang na malapit sa politiko. Ngayon po, 85 percent ng lahat ng mamamayan, miyembro na nito. [Applause] Ang ibig pong sabihin, 23.31 million na Pilipino ang naidagdag sa mga saklaw ng PhilHealth mula nang bigyan tayo ng mandato. [Applause]
Ang maganda pa rito: ang 5.2 million na pinakamahirap na kabahayang tinukoy ng National Household Targeting System, buong-buo at walang-bayad nang makikinabang sa benepisyo ng PhilHealth. [Applause] Dahil po sa No Balance Billing policy ng Department of Health, ang lunas para sa dengue, pneumonia, asthma, katarata, gayundin ang pagpapagamot sa mga catastrophic disease tulad ng breast cancer, prostate cancer, at acute leukemia, makukuha na nang libre ng mga pinakamahirap nating kababayan. [Applause]
Ito po ang proseso ng pagpapagamot para sa kanila: Papasok ka sa alinmang ospital ng gobyerno. Ipapakita mo ang iyong PhilHealth card. Magpapagamot ka. At uuwi kang maginhawa nang walang inilabas ni isang kusing.
Sabi nga po sa isa sa mga briefing na dinaluhan natin, apat sa sampung Pilipino, hindi man lamang nakakakita ng health professional sa tanang buhay nila. Sa iba po, mas malaki pa: may nagsasabing anim sa bawat sampung Pilipino ang pumapanaw nang malayo sa kalinga ng health professional. Anuman ang ating pagbatayan, hindi po maikakaila: nakakabahala ang bilang ng mga Pilipinong hindi naaabot ang serbisyong pangkalusugan ng pamahalaan. Tinutugunan na po natin ito. Mula sa sampung libo noong dumating tayo, umabot na sa 30,801 ang mga nurse at midwife na ating nai-deploy sa ilalim ng RNHeals Program. [Applause] Idagdag pa po natin sa kanila ang mahigit labing-isang libong Community Health Teams na nagsisilbing tulay upang higit na mapatibay ang ugnayan ng mga doktor at nurse sa komunidad.
At kung dati tutungo lamang ang mga nurse kung saan makursunadahan ng kanilang hepe, ngayon, dahil sa tamang targeting, kung saan sila kailangan, doon sila ipinapadala: [applause] sa mga lugar na matagal nang naiwan sa laylayan ng lipunan. Ipinadala po ang ating mga health professional sa 1,021 na pook na saklaw ng Pantawid Pamilya, at sa 609 na pinakamahihirap na lungsod at munisipyo, ayon sa pag-aaral ng National Anti-Poverty Commission. [Applause]
Dalawang problema po ang natutugunan nito: bukod sa nagkakatrabaho at nabibigyan ng work experience ang libu-libong nurse at midwife na dati ay walang mapaglalaanan ng kanilang kaalaman, nagiging abot-kamay din ang dekalidad na kalinga para sa milyun-milyon nating kababayan.
Subalit hindi pa po tayo makukuntento rito, dahil ang hangad natin: kalusugang pangkalahatan. Nagsisimula ito, hindi sa mga pagamutan, kundi sa loob mismo ng kanya-kanya nating tahanan. Ibayong kaalaman, bakuna, at checkup ang kailangan upang mailayo tayo sa karamdaman. Dagdag pa po diyan ang pagsisikap nating iwasan ang mga sakit na puwede namang iwasan.
Halimbawa: Nabanggit ko ang mosquito traps kontra dengue noong nakaraang taon.Alam naman po ninyo, ang mga syantipiko mahigpit sa pagsisiyasat. Maaga pa para sabihing siguradong-sigurado na tayo, pero nakaka-engganyo po ang mga paunang resulta nitong programang ito.
Sinubok natin ang bisa ng mosquito traps sa mga lugar kung saan naitala ang pinakamataas na insidente ng dengue. Sa buong probinsya ng Bukidnon noong 2010, may 1,216 na kaso. Nang inilagay ang mga mosquito trap noong 2011: mukhang nakatulong dahil bumaba ito sa tatlumpu’t pito; 97 percent raw po ang reduction po ito. Sa bayan ng Ballesteros at Claveria sa Cagayan, may 228 na kaso ng dengue noong 2010. Pagdating ng 2011, walo na lang ang naitala. Sa Catarman, Northern Samar: 434 na kaso ng dengue noong 2010, naging apat na lang noong 2011. [Applause]
Panimulang pag-aaral pa lamang po ito. Pero ngayon pa lang, marapat na yata nating pasalamatan sina Secretary Ike Ona ng DOH at Secretary Mario Montejo ng DOST, [Applause] Wala naman tayong masyadong umento, [palakpak ninyo na lang] para naman ganahan silang lalong magsaliksik at mag-ugnayan.
Marami pa po tayong kailangang solusyonan. Nakakabahala ang mataas pa ring maternal mortality ratio ng bansa. Kaya nga po gumagawa tayo ng mga hakbang upang tugunan ang pangangailangan sa kalusugan ng kababaihan. Nais din nating makamit ang Universal Health Care, at magkaroon ng sapat na kagamitan, pasilidad, at tauhan ang ating mga institusyong pangkalusugan.
Sa pagtugon natin sa mga ito, malaki ang maiaambag ng Sin Tax Bill. Maipasa na po sana ito sa lalong madaling panahon. [Applause] Mababawasan na ang bisyo, madadagdagan pa ang pondo para sa kalusugan.
Ano naman kaya ang sasalubong sa kabataan pagpasok sa paaralan? Sa lilim ng puno pa rin kaya sila unang matututo ng abakada? Nakasalampak pa rin kaya sila sa sahig habang nakikipag-agawan ng textbook sa kaklase nila?
Matibay po ang pananalig natin kay Secretary Luistro: Bago matapos ang susunod na taon, ubos na ang minana nating 66,800 na kakulangan sa silid-aralan. [Applause] Ulitin ko po, next year pa po ‘yan; 40,000 pa lang this year. Ang minana po nating 2,573,212 na backlog sa upuan, tuluyan na rin nating matutugunan bago matapos ang 2012. [Applause] Sa taon din pong ito, masisimot na rin ang 61.7 million na backlog sa textbook upang maabot na, sa wakas, ang one is to one ratio ng aklat sa mag-aaral. [Applause] Sana nga po, ngayong paubos na ang backlog sa edukasyon, sikapin nating huwag uling magka-backlog dahil sa dami ng estudyante. Sa tingin ko po, Responsible Parenthood ang sagot dito. [Applause]
At para naman po hindi mapag-iwanan ang ating mga State Universities and Colleges, mayroon tayong panukalang 43.61 percent na pag-angat sa kanilang budget para sa susunod na taon. [Applause] Paalala lang po: lahat ng ginagawa natin, may direksyon; may kaakibat na kondisyon ang dagdag-budget na ito. Kailangang ipatupad ang napagkasunduang SUC Reform Roadmap ng CHED at ng kaukulang state colleges and universities, upang siguruhing dekalidad ang magiging produkto ng mga pamantasang pinopondohan ng estado. Kung mataas ang grado ninyo sa assignment na ito, asahan ninyong dodoblehin din namin ang kayod para matugunan ang mga natitirang pangangailangan po ninyo. [Applause]
Panay addition po ang nagaganap sa ating budget sa edukasyon. Isipin po ninyo: ang budget ng DepEd na ipinamana sa atin noong 2010, 177 billion pesos. Ang panukala natin para sa 2013: 292.7 billion pesos. [Applause] Noong 2010, 21.03 billion pesos ang budget para sa SUCs. Taunan po iyang dinagdagan upang umabot na sa 37.13 billion pesos na panukala natin para sa 2013. [Applause] Pero sa kabila nito, ngayon pa lang, may nagpaplano nang magcut-classes para mag-piket sa Mendiola. Ganito po kasimple: ang 292.7 ay mas malaki sa 177, at ang 37.13 ay mas malaki sa 21.03. Kaya kung may magsasabi pa ring binawasan natin ang budget ng edukasyon, kukumbinsihin na lang namin ang inyong mga paaralan na maghandog ng remedial math class para sa inyo. [Laughter and applause] At sana po, sa mga klaseng iyon, pakiusap po, pasukan naman ninyo.
Nang maupo tayo, at masimulan ang makabuluhang reporma, minaliit ng ilan ang pagpapakitang-gilas ng pamahalaan. Kundi raw buwenas, ningas-kugon lang itong mauupos rin paglaon. May ilan pa rin pong ayaw magretiro sa paghahasik ng negatibismo; silang mga tikom ang bibig sa good news, at ginawang industriya na ang kritisismo.
Kung may problema kayo na bago matapos ang taon, bawat bata ay may sarili nang upuan at aklat, tingnan ninyo sila, mata sa mata, at sabihin ninyong, “Ayaw kong makapag-aral ka.”
Kung masama ang loob ninyo na ang 5.2 million na pinakamahihirap na kabahayang Pilipino ay maaari nang pumasok sa ospital nang hindi iniintindi ang gastos sa pagpapagamot, tingnan ninyo sila ulit, mata sa mata, at sabihin ninyong, “Ayaw kong gumaling ka.”
Kung nagagalit kayo na may tatlong milyong pamilyang Pilipino nang tumutungo sa katuparan ng kanilang mga pangarap dahil sa Pantawid Pamilya, tingnan ninyo sila, mata sa mata, at sabihin ninyong, “Ibabalik ko kayo sa kawalan ng pag-asa.” [Applause]
Tapos na ang panahon kung kailan choice lang ng makapangyarihan ang mahalaga. Halimbawa, ang dating namumuno sa TESDA, nagpamudmod ng mga scholarship voucher; ang problema, wala palang nakalaang pondo para rito. Natural, tatalbog ang voucher. Ang napala: 2.4 billion pesos ang sinisingil ng mahigit isanlibong eskwelahan mula sa pamahalaan. Nagpapapogi ang isang tao’t isang administrasyon; sambayanang Pilipino naman ang pinagbabayad ngayon.
Pumasok si Secretary Joel Villanueva; [applause] hindi siya nagpasindak sa tila imposibleng pagbabagong dapat ipatupad sa kanyang ahensya. Sa kabila ng malaking utang na minana ng TESDA, 434,676 na indibidwal pa rin ang kanilang hinasa sa ilalim ng Training for Work Scholarship Program. [Applause] Kongkretong tagumpay din po ang hatid ng TESDA Specialista Technopreneurship Program (mas mahirap pong bigkasin kaysa sa resulta). Biruin po ninyo: Bawat isa sa 5,240 na sertipikadong Specialistas, kumikita na ngayon ng 562 pesos kada araw o 11,240 pesos kada buwan. Mas malaki pa po ito sa minimum wage. [Applause]
Mula sa pagkasanggol, hanggang sa pagkabinata, gumagana na ang sistema para sa mamamayan. Sinisiguro nating manganganak ng trabaho ang pagsigla ng ating ekonomiya.
Alalahanin po natin: para tumabla lang, kailangang makalikha taun-taon ng isang milyong bagong trabaho para sa mga new entrants. Ang nalikha po natin sa loob ng dalawang taon: halos 3.1 million na bagong trabaho. [Applause]
Ito po ang dahilan kung bakit pababa nang pababa ang unemployment rate sa bansa. Nang dumating tayo, eight percent ang unemployment rate. Naging 7.2 ito noong Abril ng 2011, at bumaba pa lalo sa 6.9 ngayong taon, sa buwan rin ng Abril. ‘Di po ba makatwirang mangarap na balang araw, bawat Pilipinong handang magbanat ng buto, may mapapasukang trabaho?
Tingnan na lamang po natin ang BPO sector. Noong taong 2000, limanlibo katao lang ang naempleyo sa industriyang ito. Fast forward po tayo: 638,000 katao na ang nabibigyang trabaho ng mga BPO, at labing-isang bilyong dolyar ang ipinasok nito sa ating ekonomiya noong taong 2011. Ang projection nga po, pagdating ng 2016, kung saan ako po ay magpapaalam na sa inyo, 25 billion dollars na ang maipapasok nito, at makakapag-empleyo ng 1.3 million na Pilipino. [Applause] Hindi pa po kasama rito ang tinatayang aabot sa 3.2 million na mga taxi driver, barista, mga sari-sari store, karinderya, at marami pang ibang makikinabang sa mga indirect jobs na malilikha dahil sa BPO industry.
Malaking bahagi din po ng ating job-generation strategy ang pagpapatayo ng sapat na imprastruktura. Sa mga nakapagbakasyon na sa Boracay, nakita na naman ninyo ang bagong-binyag nating terminal sa Caticlan. Nakalatag na rin po ang plano upang palawakin ang runway nito.
Magkakaroon pa po ‘yan ng mga kapatid: bago matapos ang aking termino, nakatayo na ang New Bohol Airport sa Panglao, [applause] New Legaspi Airport sa Daraga, at Laguindingan Airport sa Misamis Oriental. [Applause] Ia-upgrade na rin po natin ang ating international airports sa Mactan, Puerto Princesa, at Tacloban. [Applause] Dagdag pa po diyan ang pagpapaganda ng mga airport sa Butuan, Cotabato, Dipolog, Pagadian, Tawi-Tawi, Southern Leyte, at San Vicente sa Palawan. [Applause] Kami po sa Tarlac ay maghihintay na lang. [Laughter]
Pang-apat na Pangulo na po akong sasalo sa problema ng NAIA 3. Hindi lang po eroplano ang nag-take off at nag-landing dito: maging mga problema’t anomalya, lumapag din. Nagbitiw na po ng salita si Secretary Mar Roxas: bago tayo magkita sa susunod na SONA, maisasaayos na ang mga structural defects na minana natin sa NAIA 3. [Applause]
Nitong Hunyo po, nagsimula na ring umusad ang proseso para sa LRT Line 1 Cavite Extension project, na magpapaluwag sa trapik sa Las Piñas, Parañaque, at Cavite. [Applause] Dagdag pa diyan, para lalong mapaluwag ang traffic sa Kamaynilaan at mapabilis ang pagtawid mula North Luzon hanggang South Luzon Expressway, magkakaroon ng dalawang elevated NLEX–SLEX connector. Matatapos po ang mga ito sa 2015. [Applause] Magiging one hour and 40 minutes na lang ang biyaheng Clark papuntang Calamba oras na makumpleto ang mga ito. Bago po tayo bumaba sa puwesto, nakatayo na rin ang mga dekalidad na terminal sa Taguig, Quezon City, at Parañaque na paparadahan ng bus biyaheng probinsya, [applause] upang hindi na sila makisiksik pa sa EDSA.
Nagbago na po ang takbo ng usapan tungkol sa ahensyang dati’y itinuturing na pugad ng kapalpakan. Naalala ko po dati: Kapag tag-ulan at umapaw ang Tarlac River, nalulunod ang MacArthur Highway. Tutunawin nito ang aspalto; magbabaku-bako ang kalsada hanggang sa tuluyan na nga itong mawawala. Bilang kinatawan noon ng aking distrito, inireklamo ko po ito. Ang tugon ng DPWH: alam namin ang problema, alam namin ang solusyon, pero wala kaming pera. Kinailangan ko pong makiusap sa aking mga barangay, at ang sabi ko po sa kanila ay “Kung hindi natin ito uunahin, walang gagawa nito, at tayo rin ang mapeperhuwisyo.” Dati, panay ang “hoy, gising!” sa gobyerno, bakit wala daw kasing ginagawa. Ngayon ang reklamo, “sobra namang trapik, ang dami kasing ginagawa.” [Laughter and applause] Paalala lang din po: naisasaayos na natin ang mga kalsadang ito nang hindi nagtataas ng buwis. [Applause]
Bubuo tayo ng mga daanan, hindi ayon sa kickback o kursonada, pero ayon sa isang malinaw na sistema. Dahil hindi na bara-bara ang paglalagak natin ng pondo para sa mga proyekto, hindi na ito mapapako sa plano, totoong kalsada na ang pakikinabangan ng Pilipino. Nang maupo po tayo sa puwesto, 7,239 kilometers sa ating national road network ang hindi pa naisasaayos. 1,569 kilometers na nito ang naipaayos natin sa ilalim ng pamamahala ni Secretary Babes Singson; [applause] sa 2012—2,275 kilometers pa ang maidadagdag na natapos na rin po. Pati po ang mga kalsada at kurbadang mapanganib, tinutukoy at inaayos na gamit ang teknolohiya. Taun-taon po nating bubunuin ito, upang bago matapos ang aking termino, bawat pulgada ng ating national road network, maayos na po. Siyempre ‘wag la lang po n’yo dagdagan ang national road network.
Hindi lang kalsada, kundi pati sistema, isinasaayos sa DPWH. Dahil sa pagsunod sa tamang proseso ng bidding at procurement, 10.6 billion pesos na ang natipid ng kanilang ahensya mula 2011 hanggang nitong Hunyo. [Applause] Maging mga kontratista, batid ang positibong bunga ng reporma sa DPWH. Sabi nga po nila, “ang top 40 na kontratista, fully booked na raw po.”
Sana po hindi maantala ang pagpapatayo natin ng iba pang imprastraktura para hindi rin mapurnada ang paglago ng ibang industriya.
Kaakibat ng pagpapaunlad ng imprastruktura ang paglago ng turismo. Isipin po ninyo: Noong 2001, ang tourist arrivals sa ating bansa, 1.8 million. Nang dumating po tayo noong 2010, naglalaro ito sa 3.1 million. Mantakin po ninyo: sa hinaba-haba ng kanilang administrasyon, ang naidagdag nilang tourist arrivals, 1.3 million lamang; may ambag pa kaming kalahating taon diyan. Tayo naman po, Hunyo pa lang ng 2012—2.1 million na turista na ang napalapag. [Applause] Mas marami pang dadagsa sa peak season bago matapos ang taon, kaya hindi ako nagdududang maaabot natin ang quota na 4.6 million na turista para sa 2012. [Applause] Ibig sabihin po: 1.5 million na turista ang ating maidadagdag. Samakatuwid, sa dalawang taon, mas malaki ang magiging paglago ng ating tourist arrivals, kumpara sa naidagdag ng pinalitan natin sa loob ng siyam at kalahating taon. Hindi po tayo nagtataas ng bangko; nagsasabi lang po tayo ng totoo. [Applause]
Pero hindi nakuntento rito si Secretary Mon Jimenez. Sabi niya, kung sa Malaysia may bumisitang 24.7 million na turista noong 2011, at kung sa Thailand naman tinatayang 17 million, sa dinami-rami ng magagandang tanawin sa ating bansa, hindi naman siguro suntok sa buwan kung mangarap tayong pagdating ng 2016, sampung milyong turista na ang bibisita sa Pilipinas kada taon. [Applause] Kung patuloy na magkakaisa ang sambayanang Pilipino, gaya ng ipinamalas nating hirangin ang Puerto Princesa Underground River bilang isa sa New Seven Wonders of Nature, walang dudang makakamtan natin ito. Ang pahayag nga po natin sa daigdig: “It’s more fun in the Philippines.” [Applause] Kahit wala pang isang taon sa puwesto si Secretary Mon Jimenez, nagagapas na natin ang positibong bunga ng ating mga naipunlang reporma. Masasabi nga po nating pagdating sa turismo, “It’s really fun—to have Secretary Mon Jimenez as our Secretary.” [Applause]
Kung paglago po ang usapan, nasa tuktok ng listahan ang agrikultura. Kayod-kalabaw po si Secretary Alcala upang makapaghatid ng mabubuting balita. Dati, para bang ang pinapalago ng mga namumuno sa DA ay ang utang ng NFA. Twelve billion pesos ang minana nilang utang; ang ipinamana naman nila sa atin, 177 billion pesos.
Hindi po ba’t noon, pinaniwala tayo na 1.3 million metric tons ang kakulangan sa bigas, at para tugunan ito, ‘di bababa sa two million metric tons ang kanilang inangkat noong 2010. Parang unlimited rice sila kung maka-order ng bigas, pero dahil sobra-sobra, nabubulok lang naman ito sa mga bodega. Ang 1.3 million metric tons, unang taon pa lang, napababa na natin sa 860,000 metric tons. [Applause] Ngayong taon, 500,000 na lang, kasama pa ang buffer sakaling abutin tayo ng bagyo. [Applause] Huwag lang po tayong pagsungitan ng panahon, harinawa, sa susunod na taon ay puwede na tayong mag-export ng bigas. [Applause]
Ang sabi po ni Secretary Alcala: ang susi dito, makatotohanang programa sa irigasyon, at masigasig na implementasyon ng certified seeds program. [Applause] Ang masakit po, hindi bagong kaalaman ito; hindi lang ipinapatupad. Kung dati pa sila nagtrabaho nang matino, nasaan na kaya tayo ngayon?
Tingnan rin po natin ang industriya ng niyog at ang cocowater na dati tinatapon lang, ngayon, napapakinabangan na ng magsasaka. Noong 2009—483,862 liters ng cocowater ang iniluwas natin. Umangat po ito ng 1,807,583 liters noong 2010. Huwag po kayong magugulat: noong 2011: 16,756,498 liters [applause]—puwede ho bang ulitin iyon?—16,756,498 liters ng cocowater ang in-export ng Pilipinas. Ang coco coir naman, kung dati walang pumapansin, ngayon may shortage na dahil pinapakyaw ng mga exporter. Hindi natin sasayangin ang pagkakataong ito: bibili pa tayo ng mga bagong makinang magpoproseso ng bunot para makuha ang mga hiblang ginagawa mula sa coco coir. Sa susunod na taon, lalo nating mapapakinabangan ang industriya ng niyog: Naglaan na tayo ng 1.75 billion pesos upang mamuhunan at palaguin ito. [Applause]
Sinimulan po ng aking ina ang Comprehensive Agrarian Reform Program. Nararapat lamang na matapos ang programang ito sa panahon ng aking panunungkulan. [Applause]
Isinasaayos na po ang sistema upang mapabilis ang pagpapatupad ng repormang agraryo. Ginagawa ng pamahalaan ang lahat ng hakbang upang maipamahagi sa ating magsasaka ang mga lupaing diniligan at pinagyaman ng kanilang pawis. Subalit mayroon pa rin pong ayaw paawat sa pagtatanim ng mga balakid. Ang tugon ko sa kanila: susunod tayo sa batas. Ang atas ng batas, ang atas ng taumbayan, at ang atas ko: Bago ako bumaba sa puwesto, naipamigay na dapat ang lahat ng lupaing sakop ng CARP. [Applause]
Liwanagin naman po natin ang nangyayari sa sektor ng enerhiya. Mantakin po ninyo: Dati po, umabot lang ang kawad ng kuryente sa barangay hall, “energized” na raw ang buong barangay. Kaya ganun na lang kung ipagmalaki nilang 99.98 percent na raw ng mga barangay sa bansa ang may kuryente. Pati ba naman sa serbisyong dapat ay matagal nang napapakinabangan ng Pilipino, nagkakagulangan pa? Kaya nga po, para subukan ang kakayahan ng DOE at NEA, naglaan tayo ng 1.3 billion pesos para pailawan ang unang target na 1,300 sitios, sa presyong isang milyong piso bawat isa. Nang matapos sila, ang napailawan sa inilaan nating pondo: 1,520 sitios, at gumastos lamang sila ng 814 million pesos. [Applause] Nagawa nila ito sa loob lamang ng tatlong buwan, at mas marami pa pong gagawin dito hangga’t matapos ang 36,000 sitios, na dati’y inaabot ng dalawang taon. Kay Secretary Rene Almendras, bilib talaga ako sa iyo; parang hindi ka nauubusan ng enerhiya. Sa paghahatid-serbisyo, hindi ka lang eveready, nagmistulang energizer bunny ka pa—you keep on going, and going, and going. [Applause]
Nangingibabaw na nga po ang liwanag sa ating bayan—liwanag na nagsiwalat sa krimeng nagaganap sa madidilim na sulok ng lipunan. Ang pinagsisikapang kitain ng Pilipino, hindi na magagantso. Patuloy po ang pagbaba ng crime volume sa buong bansa. Ang mahigit limandaan libong krimen na naitala noong 2009, mahigit kalahati po ang nabawas: 246,958 na lamang iyan nitong 2011. Dagdag pa rito: ang dating dalawanlibo’t dalawandaang kaso ng carnapping noong 2010, lampas kalahati rin ang ibinaba: 966 na lang po iyan pagdating ng 2011.
Ito nga po sana ang dalhin ng ating mga headline. Hindi po natin sinasabing wala nang krimeng nagaganap, pero palagay ko naman po, wala dapat magalit na nangalahati na ito. Si Raymond Dominguez na matagal nang labas-masok sa kulungan, hindi ba’t sa loob lamang ng mahigit isang taon, nasentensyahan at naipakulong na? Ang dalawa pa niyang kapatid ay sinampahan na rin natin ng kaso at kasalukuyan na ring nakabilanggo. May dalawang suspect sa bus bombing sa Makati noong nakaraang taon, ang isa po’y pumanaw na; ‘yung isa, humihimas na ng rehas. Kakosa niya ang mahigit sampung libong sangkot sa ilegal na droga na inaresto ng PDEA nitong 2011. [Applause]
Alam po nating hindi araw-araw ang laban ni Pacman, at hindi puwedeng iasa dito ang pagbaba ng krimen. Kaya nga po pinalalakas natin ang puwersa ng kapulisan. ‘Di po ba, nang dumating tayo, apatnapu’t limang porsyento ng ating kapulisan ang walang baril at umaasa sa anting-anting habang tumutugis ng masasamang-loob? [Laughter] May nanalo na po sa bidding, tinitiyak na lamang nating dekalidad ang kanilang mga produkto. Pagkatapos ng proseso, at itong taon po nating inaasahan ito, maipagkakaloob na ang 74,600 na baril na magagamit nila upang ipagtanggol at alagaan ang bayan, lipunan, at sarili. [Applause]
Dumako naman po tayo sa usapin ng pambansang tanggulan. May mga nagsabi na po na ang ating Air Force, “all air, at no force.” [Laughter] Imbes na alagaan ng estado, para bang sinasadyang ilagay sa alanganin ang ating mga sundalo. Hindi po tayo makakapayag na manatiling ganito.
Makalipas nga lang po ang isang taon at pitong buwan, nakapaglaan na tayo ng mahigit dalawampu’t walong bilyong piso para sa AFP Modernization Program. Aabutan na nito ang tatlumpu’t tatlong bilyong pisong pondo na ipinagkaloob sa nasabing programa sa nakalipas na labinlimang taon. [Applause] Bumubuwelo pa lang po tayo sa lagay na ‘yan: kapag naipasa na ang panukala nating AFP modernization bill sa Kongreso, makakapaglaan tayo ng pitumpu’t limang bilyong piso para sa susunod na limang taon.
Kasado na rin po ang tatlumpung milyong dolyar na pondong kaloob ng Estados Unidos para sa Defense Capability Upgrade and Sustainment of Equipment Program ng AFP. Bukod pa po ito sa tulong nila upang pahusayin pa ang pagmanman sa ating mga baybayin sa ilalim ng itatayong Coast Watch Center ng Pilipinas.
Nagka-canvass na rin po ang Sandatahang Lakas ng mga kagamitan tulad ng mga kanyon, armored personnel carrier, at frigates. Hindi magtatagal, dadaong na ang karelyebo ng BRP Gregorio del Pilar sa ating pampang. Sa Enero, aangkla na po sa Pilipinas ang BRP Ramon Alcaraz, ang pangalawa nating Hamilton class cutter. ‘Di na po bangkang papel ang ating ipapalaot; [applause] ngayon po, mga hi-tech at dekalidad na barko na ang tatanod sa 36,000 kilometers nating coastline.
Mainam na rin po siguro kung maglilinis-linis na ng mga hangar ang ating Sandatahang Lakas, dahil darating na ang mga kagamitang lalong magpapatikas sa ating tanggulan. Sa wakas, may katuwang na po ang kaisa-isa nating C-130 na tatlumpu’t anim na taon nang rumoronda sa himpapawid: dalawa pang C-130 ang magiging operational ulit sa taong ito. Bago matapos ang taong ito, inaasahan nating mai-dedeliver na ang binili nating dalawampu’t isang refurbished UH-1H Helicopter, apat na combat utility helicopters, mga radyo’t iba pang communication equipment, rifles, mortars, mobile diagnostic laboratories, kasama na ang bullet station assembly. [Applause] Pagdating naman po ng 2013, lalapag na ang sampung attack helicopters, dalawang naval helicopters, dalawang light lift aircraft, isang frigate, at mga force protection equipment. [Applause]
At hindi lang po natin sa armas ipinaparamdam ang pagkalinga sa ating pulis at kasundaluhan. Nabawasan na rin po ang mga pasanin nila sa pamumuhay dahil sa mahigit dalawampu’t dalawang libong bahay ang naipatayo na sa ilalim ng AFP–PNP housing program. [Applause]
Hindi po ito tungkol sa pakikipaggirian o pakikipagmatigasan. Hindi ito tungkol sa pagsisiga-sigaan. Tungkol ito sa pagkamit ng kapayapaan. Tungkol ito sa kakayahan nating ipagtanggol ang ating sarili—isang bagay na kaytagal nating inisip na imposible. Tungkol po ito sa buhay ng isang sundalong araw-araw sumasabak sa peligro; tungkol ito sa pamilya niyang nag-aabang na makabalik siyang ligtas, ano man ang kanyang makaharap. Hayaan po nating ang ilang mga benipisyaryo ang magbigay ng kani-kanilang mga kuwento:
[Video]
At ngayon ngang inaaruga na sila ng taumbayan, lalo namang ginaganahan ang ating kasundaluhan na makamtan ang kapayapaan. Tagumpay pong maituturing ang dalawandaan at tatlong rebeldeng sumuko at nagbabalik-loob na sa lipunan, at ang 1,772 na bandidong nawakasan na ang karahasan. Halimbawa po ang kilabot na teroristang si Doctor Abu, na hindi na makakapaghasik ng kaniyang lagim. Nagpupugay rin po tayo sa panunumbalik ng katahimikan sa mga lugar na matagal nang biningi ng putukan. Ang resulta nga po ng bayanihan: 365 na barangay ang naagaw sa kamay ng kaaway, 270 na gusali’t paaralan ang naipaayos, at 74 health centers ang naipagawa. [Applause]
Kung kapayapaan na lang din po ang usapan, dumako naman tayo sa lugar na matagal naging mukha ng mga mithiing ‘di makamtan-kamtan. Bago po magsimula ang mga reporma natin sa ARMM, at alam naman po n’yo, may mga ghost students doon, na maglalakad sa isang ghost road, tungo sa isang ghost school, para magpaturo sa isang ghost teacher. Ang mga aparisyon pong gumulantang kay OIC Governor Mujiv Hataman: [applause] Apat na eskuwelahan na natagpuang may ghost students; iniimbestigahan na rin ang mga teacher na hindi lumilitaw ang pangalan sa talaan ng Professional Regulation Commission, gayundin ang mga tauhan ng gobyernong hindi nakalista sa plantilya. Limampu’t limang ghost entry ang tinanggal sa payroll. Ang dating paulit-ulit na pagsasaboy ng graba sa kalsada para lang pagkakitaan ng pera, bawal na. Wala nang cash advance sa mga ahensya, para maiwasan ang pagsasamantala. Ang mga multo sa voters list, mapapatahimik na ang kaluluwa. [Applause] Kaya nga po kay OIC Gov. Mujiv Hataman, ang masasabi natin: talaga namang isa ka nang certified ghost buster.
Ang pumalit po, at pinapalit na: pabahay, tulay, at learning center para sa mga Badjao sa Basilan. Mga community-based hatchery, lambat, materyales para maglinang ng seaweeds, at punlang napakinabangan ng 2,588 na mangingisda. Certified seeds, punla ng gabi, cassava, goma, at mga punong namumunga para sa 145,121 na magsasaka. Simula pa lang po iyan: nakalaan na ang 183 million pesos para sa mga municipal fishing port projects sa ARMM; 310.4 million pesos para sa mga istasyon ng bumbero; 515 million pesos para sa malinis na inuming tubig; 551.9 million pesos para sa mga kagamitang pangkalusugan; 691.9 million pesos para sa daycare centers; at 2.85 billion pesos para sa mga kalsada at tulay na babagtas sa rehiyon. Ilan lang po iyan sa patutunguhan ng kabuuang 8.59 billion pesos na ipinagkaloob ng pambansang gobyerno para isakatuparan ang mga reporma sa ARMM. [Applause] Lilinawin ko rin po: hindi pa kasama rito ang taunang suportang natatanggap nila, na ngayong 2012 ay umabot sa 11.7 billion pesos. [Applause]
Miski po ang mga dating gustong tumiwalag, nakikita na ang epekto ng reporma. Kinikilala natin bilang pahiwatig ng kanilang tiwala ang nakaraang pitong buwan, kung kailan walang nangyaring sagupaan sa pagitan ng militar at ng MILF. Sa peace process naman po: hayag at lantaran ang usapan; nagpapamalas ang magkabilang panig ng tiwala sa isa’t isa. Maaaring minsan, magiging masalimuot ang proseso; signos lang po ito na malapit na nating makamit ang nag-iisa nating mithiin: Kapayapaan.
Mapayapang pag-uusap rin po ang prinsipyong isinulong natin upang mabuo ang ating Executive Order ukol sa pagmimina. Ang kaisipan sa likod ng nabuong consensus: mapakinabangan ang ating likas na yaman upang iangat ang buhay ng Pilipino, hindi lamang ngayon kundi pati na rin sa susunod na salinlahi. Hindi natin pipitasin ang ginintuang bunga ng industriyang ito, kung ang magiging kabayaran ay ang pagkasira ng kalikasan. [Applause]
Ngunit unang hakbang lamang ito. Isipin po ninyo: Noong 2010, 145 billion pesos ang kabuuang halaga na nakuha mula sa pagmimina, subalit 13.4 billion pesos lamang o siyam na porsyento ang napunta sa kaban ng bayan. Ang likas na yaman, pag-aari ninyo; hindi tayo papayag na balato lang ang mapupunta sa Pilipino. Umaasa po tayo sa pakikiisa ng Kongreso upang makapagpasa ng batas na sisigurong napapangalagaan ang kalikasan at matitiyak na makatarungan ang magiging pakinabang ng publiko at pribadong sektor sa mga biyayang makukuha natin mula sa industriyang ito. [Applause]
Pag-usapan po natin ang situwasyon sa Disaster Risk Reduction and Management. Dati, ang gobyernong dapat tumutulong, nanghihingi rin ng tulong. Ngayon, nasa Pasipiko pa lang ang bagyo, alam na kung saan idedestino ang ayuda, at may malinaw nang plano upang maiwasan ang peligro.
Tuwing pag-uusapan nga po ang sakuna, lagi kong naaalala ang nangyari po sa amin sa Tarlac noong minsang bumagyo. Sa lakas ng ulan, bumigay ang isang dike. Nang nagising ang isang barangay captain, tinangay na ng baha ang kanyang pamilya at mga kagamitang pangsaka. Buti nga po’t nakaligtas ang buong mag-anak. Malas lang po ng kalabaw nilang naiwang nakatali sa puno; nabigti ito sa lakas ng ragasa.
Walang kalaban-laban din po ang marami sa tinamaan ng bagyong Ondoy, Pepeng, at Sendong. Napakarami pong nasawi sa paghagupit ng mga delubyong ito. Sa ilalim ng bagong-lunsad na Project NOAH, isinakay natin sa iisang bangka ang mga inisyatiba kontra-sakuna, at hindi na rin po idinadaan sa tsamba ang paglilikas sa mga pamilya. Gamit ang teknolohiya, nabibigyan na ng wastong babala ang Pilipino upang makapaghanda at makaiwas sa disgrasya.
Real-time at direkta na ang pakinabang ng walumpu’t anim na automated rain gauges at dalawampu’t walong water level monitoring sensors natin sa iba’t ibang rehiyon. Bago matapos ang 2013, ang target natin: animnaraang automated rain gauges at apatnaraan at dalawampu’t dalawang water level sensors. Ipapakabit po natin ang mga ito sa labingwalong pangunahing river basins sa buong bansa. [Applause]
Isa pa pong pagbabago: Dati, ang mga ahensya’y kanya-kanyang habulan ng numero, kanya-kanyang agenda, kanya-kanyang pasikatan. Ngayon, ang kultura sa gobyerno: bayanihan para sa kapakanan ng taumbayan. Convergence po ang tawag natin dito.
Dati pa naman po naglipana ang mga programa sa tree planting. Pero matapos magtanim, pababayaan na lang ang mga ito. Kapag nakita ng mga komunidad na naghahanap din ng kabuhayan, puputulin ang mga ito para gawing uling.
May solusyon na po rito. Mayroon na pong 128,558 hectares ng kagubatang naitanim sa buong bansa; bahagi lang po iyan ng kabuuang 1.5 million na ektaryang matatamnan bago tayo bumaba sa puwesto. [Applause] Nakapaloob po rito ang mga komunidad na nasa ilalim ng National Convergence Initiative. Ang proseso: pagkatanim ng puno, makikipag-ugnayan ang DSWD sa mga komunidad. Kapalit ng conditional cash transfer, aalagaan ang mga puno; mayroon ding mga magpapalago ng bagong punla sa nursery. 335,078 na po ang mga Pilipinong nakakakuha ng kabuhayan mula dito.
Sa isa nga pong programa, nakiambag din ang pribadong sektor, na nagbibigay ng espesyal na binhi ng kape at cacao sa komunidad, at tinuturuan silang alagaan at siguruhing mataas ang ani. Itinatanim ang kape sa lilim ng mga puno, na habang nakatayo ay masisigurong hihigop ng baha at tutulong makaiwas tayo sa pinsala. Ang kumpanyang nagbigay ng binhi, sure buyer na rin ng ani. Panalo po ang mga komunidad nay may dagdag kita, panalo ang pribadong sektor, panalo pa ang susunod na salinlahing makikinabang sa matatayog na puno. [Applause]
Matagal na pong problema ang illegal logging. Mula nga po nang lumapag ang EO 23, nakasabat na si Mayor Jun Amante ng mahigit anim na milyong pisong halaga ng troso. Nagpapasalamat tayo sa kanya. Sa Butuan pa lang ito; paano pa kung magpapakita ng ganitong political will ang lahat ng LGU?
Ang mga trosong nakukumpiska ng DENR, lalapag sa mga komunidad na naturuan na ng TESDA ng pagkakarpintero. Ang resulta: upuan para sa mga pampublikong paaralan na hawak naman ng DepEd. Isipin po ninyo: ang dating pinagmumulan ng pinsala, ngayon, tulay na para sa mas mabuting kinabukasan. Dati, imposible nga ito: Imposible kung nagbubulag-bulagan ang pamahalaan sa ilegal na gawain.
Kaya kayong mga walang konsensya; kayong mga paulit-ulit isinusugal ang buhay ng kapwa Pilipino: maghanda na kayo. Tapos na ang maliligayang araw po ninyo. [Applause] Sinampolan na natin ang tatlumpu’t apat na kawani ng DENR, isang PNP provincial director, at pitong chief of police. Pinagpapaliwanag na rin po natin ang isang Regional Director ng PNP na nagbingi-bingihan sa aking utos at nagbulag-bulagan sa mga dambuhalang trosong dumaan sa kanilang tanawin. Kung hindi kayo umayos, isusunod namin kayo. Magkubli man kayo sa ilalim ng inyong mga padrino, aabutan namin kayo. Isasama na rin namin ang mga padrino ninyo. [Applause] Kaya bago pa magkasalubong ang ating landas, ako po’y muling makikiusap, mas maganda sigurong tumino na kayo.
Mula sa sinapupunan, sa pag-aaral at pagtatrabaho, may pagbabago nang haharap sa Pilipino. At sakaling piliin niyang magserbisyo sa gobyerno, tuloy pa rin ang pag-aaruga ng estado hanggang sa kanyang pagreretiro. Tatanawin ng pamahalaan ang kanyang ambag bilang lingkod-bayan, at hindi ipagdadamot sa kanya ang pensiyong siya rin naman ang nagpuhunan.
Isipin po ninyo, at ako po’y nagulat dito: may mga pensyonado tayong tumatanggap ng 500 pesos lamang kada buwan. Paano kaya niya ito pagkakasiyahin sa tubig, kuryente, at pagkain araw-araw? Ang atin pong tugon: Pagsapit ng bagong taon, hindi na bababa sa limanlibong piso ang matatanggap na buwanang pensyon ng ating old-age and disability pensioners. [Applause] Masaya tayong matutugunan natin ang pangangailangan nila ngayon, nang hindi isinusugal ang kapakanan ng mga pensyonado bukas.
Iba na po talaga ang mukha ng gobyerno. Sumasabay na po sa pribadong sektor ang ating pasahod para sa entry level. Pero kapag sabay kayong na-promote ng kaklase mong piniling mag-pribado, nagkakaiwanan na.
Mahahabol din po natin iyan; pero sa ngayon, ang good news natin sa mga nagtatrabaho sa pamahalaan: Performance-Based Incentives. Dati, miski palpak ang palakad ng isang ahensya, very satisfactory pa rin ang pinakamababang rating ng empleyado. Dahil sa pakikisama, nahihirapan ang bisor na bigyan ng makatarungang rating ang mga tauhan niya. Nakakawawa tuloy ang mga mahusay magtrabaho; nawawalan sila ng dahilan para galingan dahil parehas lang naman ang insentibo ng mga tamad at pursigido.
Heto po ang isa lamang sa mga hakbang natin upang tugunan ito. Simula ngayong taon, magpapatupad tayo ng sistema kung saan ang bonus ay nakabase sa pagtupad ng mga ahensya sa kanilang mga target para sa taon. [Applause] Nasa kamay na ng empleyado ang susi sa kanyang pag-angat. Ang insentibo, maaaring umabot ng tatlumpu’t limang libong piso, depende sa pagpapakitang-gilas mo sa iyong trabaho. Dagdag pa ito sa across-the-board na Christmas bonus na matatanggap mo.
Ginagawa natin ito, hindi lamang para itaas ang kumpiyansa at ipakita ang pagtitiwala natin sa ating mga lingkod-bayan. Higit sa lahat, para ito sa Pilipinong umaasa sa tapat at mahusay na serbisyo mula sa lingkod-bayan, at umaasang sila at sila lamang ang itinuturing na boss ng kanilang pamahalaan.
Alam po niyo, sa simula pa lang mayroon nang mga kumuwestiyon sa sinasabi nating, “Kung walang corrupt, walang mahirap.” Hanggang ngayon mayroon pa rin pong mangilan-ngilang nagtatanong: nakakain ba ang mabuting pamamahala? Ang simpleng sagot, “Siyempre.”
Isipin po natin ang ating pinanggalingan: Dati, parang “Wild West” ang pamumuhunan sa Pilipinas. May peligro na nga ang negosyo, sinagad pa ang risko dahil sa di tiyak at nakalihim na patakaran. Kakamayan ka nga gamit ang kanan, kokotongan ka naman na gamit ang kaliwa.
Ngayon, dahil patas na ang laban, at may hayag at hindi pabagu-bagong mga patakaran, patuloy ang pagtaas ng kumpiyansa sa ating ekonomiya. Patuloy ang pagpasok ng puhunan; patuloy ang pagdami ng trabaho; patuloy ang positibong siklo ng pagkonsumo, paglago ng negosyo, at pagdami ng mamamayang naeempleyo. [Applause]
Dahil maayos ang paggugol ng gobyerno, walang tagas sa sistema. Dahil maayos ang pangkolekta ng buwis, lumalago ang kaban ng bayan. Bawat pisong nakokolekta, tiyak ang pupuntahan: Piso itong diretso sa kalsada, piso para sa bakuna, piso para sa classroom at upuan, piso para sa ating kinabukasan. [Applause]
Dahil maayos ang paggawa ng tulay, kalsada, at gusali, itinatayo ang mga ito kung saan kailangan. Maayos ang daanan, mas mabilis ang takbo ng produkto, serbisyo, at mamamayan.
Dahil maayos ang pamamahala sa agrikultura, tumataas ang produksyon ng pagkain, at hindi pumapalo ang presyo nito. Stable ang pasahod, at mas malakas ang pambansang ekonomiya.
Tunay nga po: Ang matatag at malakas na ekonomiyang pinanday ng mabuting pamamahala ang pinakamabisang kalasag laban sa mga hamon na kinakaharap ng daigdig. Dalawang taon po nating binaklas ang mga balakid sa pag-unlad, at ngayon, tayo na lang mismo ang makakapigil sa ating sariling pag-angat.
Ginawa po natin ang lahat ng ito habang binubuno rin ng bawat bansa sa iba’t ibang sulok ng daigdig ang kani-kanilang problema’t pagsubok.
Hindi po tayo nag-iisa sa mundo, kaya’t habang tinutugunan natin ang sarili nating mga suliranin, angkop lamang na bantayan din ang ilang pangyayaring maaaring makaapekto sa atin.
Naging maugong ang mga kaganapan sa Bajo de Masinloc. May mga mangingisdang Tsinong pumasok sa ating teritoryo. Nasabat ng barko natin at nasabad sa kanilang mga barko ang endangered species. Bilang pinuno, kailangan kong ipatupad ang batas na umiiral sa ating bansa. Sa pagsulong nito, nagbungguan ang Nine-Dash Line Theory ng mga Tsino, na umaangkin sa halos buong West Philippine Sea, at ang karapatan natin at ng marami pang ibang bansa, kasama na ang Tsina, na pinagtibay naman ng United Nations Convention on the Laws of the Sea.
Ibayong hinahon ang ipinamalas natin. Ang barko ng Hukbong Dagat, bilang tanda ng ating malinis na hangarin, ay agad nating pinalitan ng barkong sibilyan. Hindi tayo nakipagsagutan sa mga banat ng kanilang media sa atin. Hindi naman po siguro kalabisan na hilingin sa kabilang panig na galangin ang ating karapatan, gaya ng paggalang sa kanilang mga karapatan bilang kapwa bansang nasa iisang mundong kailangang pagsaluhan.
Mayroon po tayong mga miron na nagsasabing hayaan na lang ang Bajo de Masinloc; umiwas na lang tayo. Pero kung may pumasok sa inyong bakuran at sinabing sa kanya na ang kanyang kinatatayuan ay sa kanya na, papayag ba kayo? Hindi naman po yata tamang ipamigay na lang natin sa iba ang sadyang atin talaga. [Applause]
Kaya nga po hinihiling ko sa sambayanan ang pakikiisa sa isyung ito. Iisa lang po dapat ang kumpas natin. Tulungan ninyo akong iparinig sa kabilang panig ang katuwiran ng ating mga paninindigan.
Hindi po simple ang sitwasyon, at hindi magiging simple ang solusyon. Magtiwala po kayo: kumokonsulta tayo sa mga eksperto, at sa lahat ng pinuno ng ating bansa, pati na sa kaalyado natin—gayundin sa mga nasa kabilang panig ng usaping ito—upang makahanap ng solusyon na katanggap-tanggap sa lahat. [Applause]
Sa bawat hakbang sa tuwid na daan, nagpunla tayo ng pagbabago. Ngunit may mangilan-ngilan pa ring pilit na bubunot nito. Habang nagtatalumpati ako ngayon, may mga nagbubulung-bulungan sa isang silid at hinihimay ang aking mga sinasabi; naghahanap ng butas na ipambabatikos bukas. Sasabihin nila, “Salita lang ito, at hindi totoo ang tuwid na landas.” Sila rin po ang magsasabing hayaan na, magkaisa na; forgive and forget na lang para makausad na tayo.
Hindi ko po matatanggap ito. Forgive and forget na lang ang sampung taon na nawala sa atin? Forgive and forget na lang para sa magsasakang nabaon sa utang dahil sa kakaangkat natin ng bigas, gayong puwede naman palang pagyamanin sa ating sariling lupa?
Forgive and forget na lang ba para sa pamilya ng isang pulis na namatay nang walang kalaban-laban, dahil batuta lang ang hawak niya habang hinahabol ang armadong masasamang-loob?
Forgive and forget na lang ba para sa mga naulila ng limampu’t pitong biktima ng masaker sa Maguindanao? Maibabalik ba sila ng “forgive and forget?” [Applause] Forgive and forget ang lahat ng atraso ng mga naglubog sa atin sa bulok na estado? Forgive and forget para maibalik ang lumang status quo? Ang tugon ko, “Ang magpatawad, maaari; ang makalimot, hindi.” [Applause] Kung ang nagkasala ay hindi mananagot, gagarantiyahan mo ang pagpapahirap muli sa sambayanan.
Ang tunay na pagkakaisa at pagkakasunduan ay magmumula lamang sa tunay at ganap na katarungan. Katarungan ang tawag sa plunder case na isinampa laban sa dating pangulo. [Applause] Katarungan na bigyan siya ng pagkakataong harapin ang mga akusasyon at ipagtanggol ang kanyang sarili. Katarungan ang nasaksihan natin noong ika-dalawampu’t siyam ng Mayo. Noong araw na iyon, pinatunayan natin: Posibleng mangibabaw ang katarungan kahit na ang kabangga mo ay may mataas na katungkulan. [Applause] Noong araw na iyon, may isang Delsa Flores sa Panabo, Davao del Norte, na nagsabing, “Posible palang iisang batas lang ang kailangang sundin ng court interpreter na tulad ko, at ng Punong Mahistrado.” [Applause] Posible palang maging patas ang timbangan; maaaring isakdal at panagutin miski ang mayaman at makapangyarihan.
Kaya po sa susunod na magiging Punong Mahistrado, malaki ang inaasahan sa inyo ng sambayanan. Napatunayan na po nating posible ang imposible; ang trabaho natin ngayon, siguruhing magpapatuloy ang pagbabago tungo sa tunay na katarungan, matapos man ang ating termino. [Applause] Marami pong sira sa sistemang kailangan ninyong kumpunihin, at alam kong hindi magiging madali ito. Alam ko po kung gaano kabigat ang pasanin ng isang malinaw na mandato; ngunit ito ang atas sa atin ng taumbayan; ito ang tungkuling ating sinumpaan; ito ang kailangan nating gampanan.
Simple lang ang hangad natin: kung inosente ka, buong-loob kang haharap sa korte, dahil kampante kang mapapawalang-sala ka. Kung ikaw ang salarin, anuman ang apelyido mo, o gaano man karami ang titulong nakakabit sa iyong pangalan, may katiyakan din na pananagutan mo ang ginawa mong kasalanan. [Applause]
Salamat din po kay Ombudsman Conchita Carpio-Morales, [applause] sa pagtanggap ng hamon na maging tunay na tanod-bayan. Kung tutuusin, pwede na niyang tanggihan ang responsibilidad at sabihing, “Retirado na ako, puwede bang ‘yung iba na lang?” Subalit nangibabaw ang kaniyang malasakit sa bayan. Sa kabila nito, may nagregalo pa rin sa kanya ng granada sa bahay. [Laughter] Ma’am, may mga darating pa pong pagsubok; baka po paglaon, magaya na kayo sa akin na tinatawag, sabay-sabay pang tinatawag, na ganid na kapitalista na komunista din patungong diktador dahil sa masigasig na mga repormang ipinapatupad natin.
Bilib po ako sa inyong pagpapakitang-gilas at maraming salamat sa pagiging instrumento ng katarungan, lalo na noong kasagsagan ng impeachment trial. Salamat din po sa dalawang institusyong bumubuo ng Kongreso: Sa Senado at Kamara de Representante, na tinimbang ng taumbayan at nakitang sapat na sapat.
Sa lahat po ng tumulong sa pagpapagana ng mga prosesong pangkatarungan: Dumaan kayo sa matinding pagsubok, batikos, at agam-agam; kasama pa ang kaba na kung natalo tayo, kayo ang unang pupuntiryahin ng kalaban. Pero ‘di kayo natinag. Umasa sa inyo ang Pilipino, at pinatunayan ninyong tama ang pag-asa sa inyo. Hindi ninyo binigo ang sambayanan; ipinaliwanag ninyo lalo ang ating kinabukasan. [Applause]
Paalala lang po: hindi natatapos ang laban sa isang tiwaling opisyal na natanggal sa puwesto, sa isang maanomalyang kontratang napigil ipatupad, o sa isang opisinang naituwid ang pamamalakad. Kaya naman nananawagan po tayo sa Kongreso na ipasa ang panukala nating sa pag-amyenda sa Anti-Money Laundering Act, upang mas mapaigting pa natin ang pagpapanagot sa mga tiwali.
Itong tinatamasa natin ngayon: ang bawat nailawan at iilawan pang sitio; ang bawat daan, tulay, paliparan, tren, at daungan; ang bawat kontratang walang bukol; ang kaligtasan at kapayapaan mula lungsod hanggang nayon; ang pagbalik ng piring sa sistemang pangkatarungan; ang bawat classroom, upuan, at aklat na napasakamay ng kabataan; ang bawat Pilipinong nahahandugan ng bagong kinabukasan—ang lahat ng ito, naabot natin sa loob lamang ng dalawang taon.
Pagtabihin po natin ang dalawang taon na ito, at ang nakaraang siyam at kalahating taon na ating pinagdusahan. ‘Di po ba’t sumusulong na ang agenda ng pagbabago? Ang kapareho namin ng adhikain, malamang, kasama namin sa agendang ito. At kung kontra ka sa amin, siguro kontra ka rin sa ginagawa namin. Kung kumukontra sila sa agenda ng pagbabago, masasabi ba niyang sila’y nasa panig ninyo?
Paparating na naman po ang halalan. Kayo po, ang aming mga boss, ang tangi naming susundan. Ang tanong ko sa inyo, “Boss, saan tayo tatahak? Tuloy ba ang biyahe natin sa tuwid na landas, o magmamane-obra ba tayo’t paatras, pabalik sa daan na baluktot at walang patutunguhan?”
Naalala ko pa po noong nagsimula tayo. Mulat na mulat ako sa bigat ng pasaning sasalubong sa atin. Kabilang ako sa mga nag-isip: Kaya pa bang ituwid ang ganito kabaluktot na sistema?
Heto po ang aking natutuhan sa dalawampu’t limang buwan ng pagkapinuno: Walang pong imposible. [Applause] Walang imposible dahil kung nakikita ng taumbayan na sila ang tanging boss ng kanilang pamahalaan, bubuhatin ka nila, gagabayan ka nila, sila mismo ang mamumuno tungo sa makabuluhang pagbabago. Hindi imposible na ang Pilipinas ang maging kauna-unahang bansa sa Timog-Silangang Asya na magbibigay at nagbibigay ng libreng bakuna laban sa rotavirus. Hindi imposible para sa Pilipinas na tumindig at sabihing: “Ang Pilipinas ay sa Pilipino—at handa kaming ipagtanggol ito.” Hindi imposible na ang Pilipinong kaytagal nang yumuyuko tuwing may nakakasalubong na dayuhan—ang Pilipino, ngayon, taas-noong tinitingala ng buong mundo. [Applause] Talaga namang ang sarap maging Pilipino sa mga panahong ito.
Noon pong nakaraang taon, hiniling ko sa taumbayan: Magpasalamat sa mga nakikiambag sa positibong pagbabago sa lipunan. Hindi po biro ang mga pagsubok na dinaanan natin, kaya angkop lamang na pasalamatan ang mga taong nakibalikat, sa pagkukumpuni sa mga maling idinulot ng masamang pamamahala.
Sa lahat ng miyembro ng aking Gabinete: Maraming, maraming salamat. [Applause] Mapalad po ang sambayanan at may mga tulad ninyong handang isuko ang pribado at mas tahimik na pamumuhay para maghatid serbisyo-publiko, kahit pa batid ninyong ang kapalit nito ay mas maliit na sweldo, panganib, at pambabatikos. Maraming salamat muli.
Huwag din po sana nilang masamain dahil personal ko silang papangalanan: Kina Father Catalino Arevalo, at Sister Agnes Guillen, na dumidilig at nagpapalago sa aking buhay spirituwal, lalo na sa mga panahong sukdulan ang pagsubok sa amin, maraming, maraming salamat din po. [Applause]
Ito po ang aking ikatlong SONA, tatlo na lamang din po ang natitira. Papasok na po tayo sa kalagitnaan ng ating liderato. Noong nakaraang taon, ang hamon ko sa inyo: iwaksi ang kultura ng negatibismo; sa bawat pagkakataon, iangat ang kapwa-Pilipino.
Batid po sa tinatamasa natin ngayon: hindi kayo nabigo. Sa inyo nagmula ang pagbabago. Ang sabi ninyo: posible.
Humaharap po ako sa inyo bilang mukha ng isang gobyernong kayo ang boss at kayo pa rin ang lakas. Inuulat ko lamang ang mga pagbabagong ginawa ninyong posible.
Kaya nga po sa lahat ng nurse, midwife, o doktor na piniling magsilbi sa mga baryo; sa bawat bagong graduate na piniling magtrabaho sa gobyerno; sa bawat atletang Pilipinong bitbit ang watawat saan mang panig ng mundo; sa bawat kawani ng pamahalaan na tapat na nagseserbisyo: Kayo po ang gumawa ng pagbabago. [Applause]
Sa tuwing haharap ako sa isang ina na nagsasabing, “Salamat at nabakunahan na ang aking sanggol,” ang tugon ko: Ikaw ang gumawa nito.
Sa tuwing haharap ako sa isang bata na nagsasabing, “Salamat sa papel at lapis, sa pagkakataong makapag-aral,” ang tugon ko: Kasama ka sa gumawa nito.
Sa tuwing haharap ako sa isang OFW na nagsasabing, “Salamat at puwede ko na muling pangaraping tumanda sa Pilipinas,” ang tugon ko: Ikaw ang gumawa nito.
Sa tuwing haharap ako sa isang Pilipinong nagsasabing, “Salamat, akala ko hindi na magkakakuryente sa aming sitio. Akala ko hindi ko na aabuting buhay ang liwanag na ganito,” ang tugon ko: Ikaw ang gumawa nito.
Sa bawat pagkakataon na haharap ako sa isang magsasaka, guro, piloto, inhinyero, tsuper, ahente sa call center, karaniwang Pilipino; sa bawat Juan at Juana dela Cruz na nagsasabing “Salamat sa pagbabago,” ang tugon ko sa inyo: Kayo ang gumawa nito. [Applause]
Inuulit ko po: posible na ang dating imposible. Humaharap po ako sa inyo ngayon, at sinasabing: hindi ko SONA ito. Kayo ang gumawa nito. SONA ito ng sambayanang Pilipino. Maraming, maraming salamat po at magandang hapon po sa lahat. [Applause]
Bayonic says
I like the sporadic injection of humor throughtout the speech.
It stopped me from falling asleep while driving from Dagupan to Manila …. where the things discussed in the speech seemed entirely plausible.
However, road construction was either ongoing or has been completed … Rice planting in full swing … kids coming out of school despite the heavy rains … new Malls and businesses sprouting up everywhere … And the Hospital we’ve visited for a contract signing reported an upswing in patient census because of changes in PhilHealth policies.
The cynic in me found himself applauding a few times. There’s hope in the Philippines. And a son can continue singing the favorite song of his father. Nothing is impossible, even if it is just a dream.
pinay710 says
habang pinakikinggan ko ang talumpati ni pnoy hindi ko mapigilan na humigpit ang aking dibdib. gusto ko maiyak kaya lang nahihiya ako sa asawa ko na mag OA ako. pero sa kaibuturan ng puso ko. sinasabi ko MARAMING SALAMAT PANGINOON AT NAGKAROON DIN KAMI NG PANGULONG MATATAG AT HINDI NASISINDAK NA GAWIN ANG TAMA. SANA AY BIGYAN PA NYA NG MAHABANG PANUNUNGKULAN AT AMING PANGULO. AT MAIPAGMAMALAKI KO NA ANG BANSA KO AY UMAANGAT NA. PAGUWI KO MAKIKITA KO NA ANG BANSA KO NA MAUNLAD. SALAMAT PNOY! AT SALAMAT RAISSA SA MGA NATUTUNAN KO SA IYONG MGA ARTIKULO!